De koelkasten van onze huisartsen liggen weer helemaal vol met onafgehaalde griepprikken. Ik voelde mij licht beledigd toen de uitnodiging voor de zwakkeren in de maatschappij, baby’s, chronisch zieken, bejaarden en mannen van zestigplus ook mij bereikte. Ik vroeg: dokter, wat maak je me nu? Ze beginnen kennelijk al bij negenenvijftig, want het zou jammer zijn als je de zestig niet haalt door een lullig griepje. Loes twitterde vandaag haar dilemma: griepprik jaofnee? Ze haalde een artikel aan waar de zin van het massale inenten betwijfeld wordt. Het wantrouwen in de farmaceutische industrie is er sinds de aanbevelingen van Klink niet minder op geworden. Ook mijn prik ligt nog in de koelkast. Ik twijfel nog wat ik vervelender vind, die prik of twee griepjes per jaar. Het nare van die griepjes is dat ze meestal toeslaan op momenten dat het niet uitkomt. Op de eerste vakantiedag of als je op het punt staat een mooi concert te zingen waarvoor je een halfjaar gerepeteerd hebt. Of dat ene leuke feestje per jaar waar je in smoking mag opdraven en waarbij er voortdurend druppels op je lakschoenen vallen. Plotseling zie ik ook weer die meest onverwachte kleuren groen die onwillig traag, maar uiteindelijk dan toch in het putje van de douche verdwijnen en op slag ik ben overtuigd! Met moedig opgestroopte mouw stap ik de wachtkamer binnen om op mijn beurt te wachten. Het zou me niet verbazen als de wachtkamer, na de kleuterschool de plek bij uitstek is om zo’n virusje op te pikken. Schiet eens op dokter! Als ik door het raam van de wachtkamer het blad zie vallen vraag ik me af wanneer wij, mannen van boven de vijftig, uitgenodigd worden voor een Prozacje in september.   dicktipt: VeluwsBlond

Follow