Vanmorgen stond de wekker wel heel erg vroeg voor een zaterdag, want ik werd om acht uur verwacht voor een extra koorrepetitie. De paar stappen naar de badkamer in het donker gingen wel, maar het meedogenloze licht stak fel in mijn ogen. Ogenblikkelijk realiseerde ik mij dat ik de laatste fles wijn beter aan mij voorbij had kunnen laten gaan. We hadden een prachtige tarbot gegeten bij Pasquale en de spaghetti aglio-olio schreeuwde om een tweede fles wit. De vrijdagmiddagborrel had ik al twee weken overgeslagen en men begon vragen te stellen daarover. Om half zes had ik dus al vier voortreffelijke VeluwsBlondjes op in mijn favoriete café en voordat we met Roberto en Rien naar de Italiaan liepen scoorden we nog snel twee biertjes. Het zullen twee flessen wit zijn geweest en vervolgens een koele rode. Erg lekker allemaal en halverwege het dessert kwam een goede vriend nog even bij ons zitten om zijn halve fles wijn met ons te delen. Tenslotte meende Pasquale nog te moeten trakteren op een prachtige fles Amarone, en wie zijn wij om dat te kunnen weigeren. De driehonderd meter naar huis waren een te korte wandeling om dorst te krijgen, dus zette ik de mannen thuis een espresso voor en sloeg zelf het glas Armagnac gelukkig over. Toen ik vanmorgen vroeg in de auto stapte vroeg ik mij af of ik ongeschonden door een blaastest zou komen en nam ik mij weer eens voor om tussen elk glas “alcoholisch” een glas water te drinken in het vervolg. Een wijze raad die ik vroeger graag aan mijn kinderen opdrong, maar zelf nooit opvolg. De zanger naast mij vroeg of ik lekker gegeten had en of er ook een teentje knoflook minder in had gekund. ‘sMorgens om acht uur zal dat ook best onplezierig zijn denk ik. De knoflookgeur heeft de lucht van alcohol mogelijk verdoezeld. Mijn lage noten zaten er extra goed op vanmorgen en zowel Bach als Distler hebben er niet onder geleden. Aan het einde van de rouwdienst zongen tenoren en bassen zesmaal dit plechtig In Paradisum waarna ook de laatste sporen van alcohol uit mijn hoofd verdwenen. Vanaf nu ga ik het doen, dat glas water tussendoor. dicktipt: zingen helpt
Follow
Mooi, sfeervol stukje. En inderdaad, water helpt – ook in plaats van witte wijn, Armagnac etc.
Yes Phil ‘-) So true.
Als je er vanavond bent zal ik opletten of je t volhoudt….
ik zie toch wel regelmatig dat na het overvloedig smeren van de stembanden met alcohol er spontaan veel gezongen gaat worden. Bach staat dan overigens niet vaak op het repertoire.
Ik snap ook niet waar het woord Bachanaal vandaan komt… (heel raar woord trouwens…)
Nog voordat In Paradisum werd gezongen was de zanger reeds geneutraliseerd….; hij is een en ander gewend, maar kon zich niet aan de indruk onttrekken dat er om 8 uur een knoflookbom naast hem zat.
Ik zei nog dat pepermuntjes niet helpen, want de geur gaat door je huid.
Hm….., dat was dus niet tegen de knoflook bedoeld.
Mooi gezongen Dick…., vooral de lage noten!
ik hoop nooit weer zo vroeg te hoeven opdraven….
That day, after that night before, op die zelfde zaterdagochtend, stond ik heel vroeg bij Roberto aan te bellen want wij zouden die dag met alle collega’s en partners een weekendje weg. En hij mocht meerijden met Ellen en mij zodat hij die Lotus in de garage kon laten staan staan en ook nog een beetje fatsoenlijk thuis gebracht kon worden zondag, zonder last te hebben van hinderlijke alcoholcontroles. Wij zijn niet de beroerdsten en ik stond in de regen al meer dan 10 min continu aan te bellen. Ineens was er een Roberto aan de deur in bedenkelijke kledij, en dito gezicht zich te verontschuldigen dat hij zich ‘verslapen had’, en de bekende gaslucht van knoflook en ethanol deed vermoeden dat hij eigenlijk nog geen kans gehad had om echt een nachtrust te hebben beleefd. Gelukkig was het nog meer dan 2 uur rijden naar Leiden (omdat er file was bij Hoevelaken) waar we ons maatschapsuitje zouden hebben, en kon Roberto achterin de Volvo z’n slaap inhalen. Daar aangekomen hebben we hem voorzichtig gereanimeerd en na de nodige peptalk zover gekregen dat hij het ook zag zitten om mee te doen met het sociale programma…: Nadat hij had ingecheckt in het hotel hebben we hem in een sloep geduwd voor een rondvaart alwaar hij zich bijzonder snel hervond en voordat ik mijn biertje ontdopt had zat hij al aan de wijn en was bezig tapashapjes klaar te maken voor het hele gezelschap van een man of 17. En onder het mom van ’s nachts een kerel, overdag een vent’ (of zoals ik opgevoed ben: wie ’s nachts vist moet daags zijn netten drogen’) was hij in no time aardig grappig aan het vertellen. En ik kon niet achterblijven en we hadden om 1 uur ’s middags alweer de grootste lol. De volgende ochtend hebben we hem weer slapend af kunnen leveren bij zijn woning om 12.00 uur zondags en vermoedelijk is hij toen nog gaan golfen die middag, althans, ik zag nu Rien al meer dan 10 min bij hem aanbellen met twee golftassen op z’n rug……..bedankt Dick voor the day after the night before… Roberto kan nu geen Bach meer zingen.
Kanjers, zijn het!
“Zingen helpt” … Al denk ik dat de Carmina Burana op het programma toepasselijker hadden geweest, niet?
😉
kweenie, voor een begrafenis? Bach is altijd goed…..