Wij hadden geluk gisteren. Uit tegen tHarde, altijd lastig zoals u weet. Al met al hebben we misschien een uurtje moeten wachten tot de banen droog waren, maar inhalen op Koninginnedag is beslist erger. Ik vrees dat vandaag veel competitierondes niet zullen zijn uitgespeeld wegens heftige regen en hagel. Dan zijn het lange dagen in de kantine kan ik u verzekeren. Mede doordat ik geen singel heb gespeeld gisteren heeft mijn team glansrijk gewonnen, zonder een enkel verliespunt. Wij staan dus onbetwist, met afstand bovenaan en als dat zo blijft betekent dat promoveren. Wij weten wat dat is, want daaruit degradeerden wij vorig jaar kansloos. Ik stond mijn mannetje in de afsluitende herendubbel gisterenmiddag, maar werd na afloop weer met de neus op de feiten gedrukt. Naast ons werd een wedstrijdje afgewerkt in die klasse en met het verdiende Palmpje in de hand heb ik daar een uurtje met open mond naar gekeken. Met open mond vooral omdat ik het niet laten kan “mooie bal, jammer” of, andere volstrekt overbodige dingen te roepen. Op de baan speelde ene Marco van Teeflen uit Apeldoorn, die het samen met Ben Demmer opnam tegen het eerste dubbel van tHarde 1. Al snel had ik door dat ik in deze klasse bitter weinig te zoeken heb. Er werd schitterend gespeeld en Herendubbel is zoals u weet het mooiste en meest spectaculaire onderdeel van tennis, tenzij Sjarapova op de baan staat. Tijdens een van de regenpauzes had ik genoemde Van Teeffelen al gevraagd of hij werkelijk zo heette of dat van Teeffelen slechts zijn shirtje had betaald, omdat achterop de tekst Van Teeffelen Tennisschool preikte. Hij heette zo, en ik vertelde hem dat ik vroeger zijn vader al al zien spelen, die minstens zo goed was. Het was ook een van de eerste spelers, die bij iedere bal kreunde alsof hij vol in het scrotem werd geraakt. Inmiddels schreeuwt iedere dame, met genoemde Sjarapova als goed voorbeeld, de ballen naar de overkant tot ieders ergernis. Zoon Marco speelt als een vorst, net als zijn vader destijds en begeleidt ook iedere stijlvolle slag met een kreun die je door merg en been gaat als je tegenover hem staat. Op het terras, met een biertje in de hand is het vooral vermakelijk. Marco vertelde dat zijn vader inmiddels 76 was en nog dagelijks tennist. Hij zou hem vertellen dat er weer iemand naar hem gevraagd had, want hij vond het prachtig als “tennissers van vroeger” hem nog kenden. Toen wij vertrokken uit tHarde had Marco de eerste set verloren, ondanks het ook indrukwekkende spel van partner Demmer. Vanaf de parkeerplaats luisterde ik nog even naar het intimiderend gekreun bij de service en ik wist zeker: In de hoofdklasse is voor mij bitter weinig eer te behalen. In welke klasse zou die oude Van Teeffelen spelen? dicktipt: zachtjes kreunen

Follow