Vorige week liet ik u een prachtig plaatje zien van mijn vader bij het uitoefenen van zijn nering ergens rond 1955. Mijn vader had ook een fiets, hetgeen mij met gemak een paar generaties terugvoert naar het jaar 1928. Op bovenstaande foto herkent u onmiddelijk Bernard Leene (voorop) en Daan van Dijk die in dat jaar de eerste Olympische gouden medaille wonnen. Ze hoefden er niet ver voor te fietsen, want dat jaar werden de spelen in Amsterdam gehouden. Mijn verstandige zus bezocht onlangs met haar ook niet domme vriendin Else het Olympisch Stadion (want er zit tegenwoordig ook een restaurant) en zij ontwaarden daar de naam Bernard Leene tussen de onvergetelijke sporthelden. Eerlijk gezegd hadden wij nog nooit van de man gehoord, maar vanaf nu ervaren wij dagelijks zijn onoverwinnelijke gouden genen aan den lijve. Mijn verstandige zus had al langer een fiets en ik overweeg de aanschaf van een tandem. Mag ik u er nog even op wijzen dat in die dagen nog gefietst werd zonder apotheker achterop! “Goede benen met een goede kop erop”, zou Mart zeggen. Het kan geen toeval zijn dat ik vandaag op de Brinklaan in Bussum door een enthousiaste rijwielhandelaar werd aangesproken terwijl ik door de etalageruit zijn kleurrijke citybikes bewonderde. De vlotte ondernemer kwam naar buiten en sprak spontaan: “Binnen zijn de fietsen niet duurder heren!” Had ik vanmorgen geweten wat mijn verstandige zus mij vanavond per email doorstuurde, dan was ik vast en zeker naar binnen gegaan om de man te vertellen van voorvader Bernard en zijn gouden plak op de tweeduizend meter tandem. Speuren in onze stamboom is volstrekt overbodig, want ik voel dat zijn bloed door mijn nog nauwelijks dichtgeslibde aderen stroomt. Hij reed zijn ererondje door het stadion met een pol gras in de hand, omdat men vergeten was bloemen te overhandigen. Leest u het artikel er nog maar even op na. Ik fiets voor geen meter, maar die pol gras had ik zó kunnen verzinnen! dicktipt:U herkent de Leene aan de knappe kuiten.
de fiets:
oudedoos:geen toeval, een jaar geleden schreef ik: goudkoorts
Follow
Man, wat een prachtig verhaal!
Vijf broers die menig veldwachter trotseerden met hun blote kuiten.
Opzettelijk van je broer verliezen, wat een drama!
En dan Stientje die de krantenknipsels bleef kussen.
Maar het mooist aan Bernard misschien: ‘Bernard heeft, zeiden wij, wat geen enkele der Leene’s als renners gedemonstreerd hebben te bezitten: Hersens!’
.
Zo herkenbaar. Mijn zus is hierop de uitzondering.
Prachtig verhaal!
Leene heeft veel musculatuur. Hij is sterk, hij is machtig. De dierlijke souplesse, het katachtige lenige en elegantie mist hij.’
Mijn oudooms ze waren geweldig, mijn opa was van de jongens de enige die niet wielrende, zijn droom was om concertpianist te zijn. In werkelijkheid was hij slager en ik zag toen hij opgebaard was pas dat ie twee vingertopjes mistte. Dat vond ik heel triest in verband met het pianospelen.
Dick en jouw zuster zijn jullie nou familie van mij?
Groet, Thea
en vergeet mijn 4 broers niet Thea! (We gaan het uitzoeken, leuk!)
🙂