Dit wordt een uiterst kort blogje, want ik ga naar buiten. Het is eigenlijk nog nét iets te koud, maar ik ga toch vast in de zon zitten. Het moet nu, want vanmiddag, als jullie allemaal in de zon zitten met een mooie rosé sta ik weer in een donkere kerk te zingen. Cantate BWV 66. Erg mooi en feestelijk, maar wel binnen. Gisteren, een dag te vroeg dus, heb ik wél de hele dag buiten in de kou zitten wachten tot ik eindelijk om 19.00 uur ook mijn partijtje mocht tennissen in de competitie. Vanaf 10.30 uur mijn teamleden aangemoedigd naar een klinkende overwinning op Poseidon1, met een extra paar sokken in mijn gympen. Nu is het eindelijk prachtig weer, en dan ga ik indoor zingen. Onhandig, maar ik reken op een mooie lange zomer. Vorig voorjaar vertelde ik u trots over onze huis-eekhoorn die driemaal daags aan de pinda’s hing. Een prachtig brutaal diertje waarop ik op ons dakterrasje in het centrum niet had gerekend. Even plotseling als hij was gekomen verdween hij ook weer, enkele maanden later. Nooit meer gezien totdat ik eergisteren achter het pand van de buren liep en iets pluizig bruins onder de heg zag liggen. In de vergane resten herkende ik ons knappe knaagdier aan een grijze pluk bij de staart. Misschien zijn de muizenkorrels van de buren hem fataal geworden, misschien keek hij bij het oversteken niet eerst naar links en dan naar rechts in de haast naar mijn rijkgevulde voerkastje. We zullen het nooit weten. Ik heb een foto gemaakt maar op aandringen van enkele proefpersonen zal ik u die onthouden. De cantate van vanavond heet: “Erfreut euch, ihr Herzen” en ik stel voor dat u dat lekker gaat doen in het zonnetje. Denk daarbij even aan mij in die koude kerk, en even aan mijn eekhoorn. dicktipt: insmeren.

foto: Het kerkje is door Dalton Ghetti gebeeldhouwd uit een stompje potlood.

een jaar geleden:diepgang.

.

Follow