Bovenstaande roman kreeg ik onlangs van vrienden. Zoals bij ieder boek met meer dan tachtig pagina’s zonder plaatjes, heb ik in het begin wat moeite er in te komen. Het zijn vier verschillende, verweven verhalen, waarin bijen een min of meer grote rol spelen. Inmiddels zit ik er middenin en en durf ik er gerust een dicktipt® van te maken. Bij* deze.

Gisterenavond heb ik samen met een collega-imker-i.o mijn bijenkast weer eens van rechts naar links geïnspecteerd. We zouden er nu met gemak een stuk of vier potten prachtige honing uit kunnen slingeren, maar ik denk dat maar te laten zitten voor de lange bijenwinter. Als dank werd ik, zoals op bovenstaande foto te zien is, behoorlijk in mijn vinger geprikt, dwárs door mijn leren handschoen heen. Het is pas de tweede keer, dus zal ik er niet over zeuren. Als iemand met z’n lompe handen zo door mijn kraamkamer zou roeien werd ik vast en zeker ook prikkelbaar. Eerlijk gezegd overdrijf ik het ook een beetje. In het najaar worden de wespen een beetje opdringerig en die ruiken de honing natuurlijk ook. Af en toe roven ze een bijtje van de vliegplank en als goede bijenherder neem ik het dan op voor mijn bijtje. Best moedig van zo’n wesp trouwens, want die waagt het toch met één tegen pakweg dertigduizend pijnlijke angeltjes. dicktipt2: Nestosyl

Follow