Zojuist kwam ze weer langs. Achteruit door de winkelstraat, met een vaartje! Een vriendelijke gehandicapte dame met een felgroene rugtas achterop haar rolstoel. Kennelijk mankeert ze niet veel aan haar benen, want ipv met haar handen duwt ze de rolstoel in een behoorlijk tempo met haar voeten achteruit. Dat gaat veel sneller en gemakkelijker dan vooruit. Er zitten geen achteruitkijkspiegels op, dus vroeg of laat gaat het een keer mis lijkt mij. In het meestal autovrije centrum hoef je eigenlijk alleen maar uit te kijken niet te worden aangereden door scootmobielen. Ik ben er niet jaloers op vanzelfsprekend, maar je ziet de laatst tijd steeds meer en steeds mooiere en snellere exemplaren langsflitsen. Geluidloos! Als ik u nu vertel dat er in dit mooie zorgdorp ook alles aan gedaan wordt om het centrum goed begaanbaar te houden voor visueel gehandicapten die hun weg vinden langs geribbelde stoeptegels, zowel met als zonder hond, dan ziet u het wél voor zich neem ik aan. Toen ik haar gisteren langs zag komen zag ze net op tijd de naderende geldwagen. Nee, ik zit er niet naar uit te kijken, gelooft u mij, (écht niet!) maar ze rijdt vandaag of morgen iemand de rolstoel in. Kan niet anders. Als het gebeurt hoop ik wel dat het voor mijn panoramische kantoorraam gebeurt natuurlijk, op dat onoverzichtelijke hoekje, zodat ik het u terstond kan melden. Terwijl ik dit blogje eruit rammel parkeert een prachtig voorbeeld onder mijn raam. Een soort dwarstandem die alleen vooruit rijdt naar ik hoop. Mooi zo’n toegankelijke winkelstraat, maar wel goed uitkijken! dicktipt: blijf mobiel.

Een jaar geleden: dirruk & co (het kan alle dagen nu!)

.

.

Follow