afscheid met gebak

Vandaag voor de laatste keer op bezoek geweest bij mijn onfortuinlijke, maar stoere vriendinnetje en haar een moccagebakje gevoerd. Ik had het afscheid graag iets intiemer gezien. Nu was er aan de ene kant een dame, ook in een rolstoel, die mij om de drie minuten vertelde dat ze moest plassen. Na een half uur lukte het mij een “verzorgende” hiervoor te interesseren. Aan de andere kant van de tafel lag een oude man in een bed op wielen zijn brood te eten van een bord dat op zijn buik lag. De plek van de vrouw met de opspelende blaas werd ingenomen door een verwarde man die ook wel zin had in een moccagebakje. Francis praat moeilijk, is blind geworden en verlamd geraakt na een uit de hand gelopen ruzie in Zuid-Afrika, maar is geestelijk honderd procent in orde, en dat maakt het leven in zo’n tehuis er niet eenvoudiger op. Ze deelt een kamer met een vriendelijke demente dame. De mensen doen hun best en de verzorgers zijn alleraardigst, maar dit leven zonder kans op verbetering is niks voor een sportieve, avontuurlijke vrouw als zij.
Ze heeft eigenlijk maar één wens en ze is erg blij dat haar arts, óók een stoere vrouw, haar daarbij gaat helpen. Ik zag op geen enkele manier op tegen dit laatste bezoekje. We hebben wat gelachen en een beetje gehuild. Alleen het weggaan was moeilijk. Ze heeft mij beloofd af en toe te komen spoken ’s nachts en ze is welkom. Komende week is ze bij haar familie. Goede reis Francis, en doe je vader mijn hartelijke groeten. dicktipt:http://www.nvve.nl

Vorig jaar schreef ik dit.

24 thoughts on “afscheid met gebak

  1. Kippenvel en tranen in mijn ogen: hier word je stil van……hier zijn geen woorden voor dat een sportief, avontuurlijk leven zo moet aflopen.
    Ik weet nog, jaren geleden in een restaurant, dat ze klaagde dat er teweinig knoflook in haar saus zat: het bord ging 3x terug naar de keuken. Later zei haar ex; “ze heeft wel een week naar knoflook geroken!” Ik zal dit nooit vergeten.

  2. Prachtig geschreven en wat fijn dat er in een land als Nederland ruimte is voor haar laatste wens, hoe droevig dan ook…..

  3. Wat schrijf je mooi Dick! En wat fijn voor haar dat je er zonder poespas voor haar bent. Ook fijn te weten dat je dat voor joke ook zult doen.

  4. Twee maanden geleden twijfelde je of je langs zou gaan, en nu voer je haar haar laatste gebakje. Zowel ’tijger’ als dit stuk zijn parels. Op de voorpagina ermee! Ook als ze er niet meer is. Want er gebeurt zo veel achter de voordeur dat wij niet -willen- weten, daar hoef je echt niet voor naar Afrika.
    Onlangs werd op mijn blog gevraagd meer te schrijven over mijn tijd in het buitenland. Want o zo cool. Dat je zoiets doet. Zal bij haar wellicht ook zo zijn geweest, maar die fatale hamer (of fatale vriend) was er ook. Dubbel en wreed en pech en nog veel meer.
    Mijn achtjarig zoontje hoorde me onlangs uit over ‘dood willen’. Daar kon hij zich, na mijn uitleg, toch wel wat bij voorstellen. Ook zei hij dat als je dan buiten Nederland woont en dat wilt, je stiekem even naar Nederland moet gaan…en dan weer terug. Vooral dat laatste.
    Jou wens ik veel sterkte en af en toe een Francisspook.

  5. Ik heb nu ook dat andere blog over haar gelezen, Dick, wat triest dat een leven door een mokerslag zo’n andere wending kan nemen.

      • Dat besef van vergankelijkheid, hoe een leven in een seconde kan veranderen, de dingen die werkelijk belangrijk zijn (niet materie, status, etc.), heb ik altijd wel gehad, uiteindelijk is alles relatief behalve gezondheid en liefde…

  6. Ingezonden door Francis:

    Lieve familie en vrienden,
    De meesten weten het al, maar een deel van jullie nog niet waarom ik voor actieve euthanasie kies. Als jullie meer willen weten kunnen jullie mijn uitgebreide euthanasieverklaring opvragen bij Karin&Gert, maar in het kort: Ik kan maar voor 3% zien, praat moeilijk, mijn linkerhand kan ik maar een beetje gebruiken.. Mijn rechter in het geheel niet; kan wel staan maar niet lopen en zeker niet alleen, ik heb een spitsvoet, ik ben 100% hulpbehoevend en zou de rest van mijn leven in een verpleeghuis moeten doorbrengen en dit is voor mij uitzichtloos lijden en heb daarom ook gekozen voor actieve euthanasie.
    Dit zal gebeuren Op 25 oktober dan zal ik mijn laatste tripje maken; om 14.30 vertrek ik, uitgezwaaid door mijn liefhebbende familie.
    Ik vraag jullie om op dit tijdstip aan mij te denken,
    zodat ik op jullie gedachten de tocht kan aanvaarden.
    Denk blij en aan alle leuke dingen die we samen beleefd hebben.
    …….Dan zal deze reis voor mij lichtvoetig zijn.
    Ik kies ervoor om te worden gecremeerd en dat zal gebeuren. Nadere informatie hierover volgt.
    Tot later

  7. Francis, vreselijk wat jouw is overkomen. Ik kan je beslissing goed begrijpen. Sterke bij je laatste reis en uiteraard ook sterkte voor jouw familie en vrienden die zonder jouw door moeten met leven.
    Vaarwel, Frans

  8. Met schrik en verbazing binnengekomen…..echter een begrijpelijke beslissing. Herinnering aan Francis op baan 4 in een zeer langdurige pot tennis tegen Jetta onder abominabele herfstachtige omstandigheden….die vasthoudende vrouw vergeten wij nooit meer…..goeie reis …gymmer

  9. De crematie is vrijdagmiddag om 14.00 uur in Zwolle. Vraag gerust om de details, dan stuur ik die door..

  10. Hier past slechts stilte. Een mooie, bijzondere vrouw heeft ons verlaten. Gelukkig hebben we vele mooie herinneringen aan Francis en nu het blog van Dick. In de hoop dat zij de rust heeft gevonden sta ik stil bij een klein stukje uit mijn leven.

  11. bericht op 18 nov 2013 van Karin:
    Back in Hazyview and good tidings: This wellknown son of a bitch is gearresteerd en achter de tralies gezet, afgelopen April !!!!! en omdat het varken zijn bail verspeeld heeft door niet te komen opdagen op de hearing van 25-10-2012 zit hij VAST tot z’n trial begint en dat kan hier nog wel ff duren…heeeeeerlijk

Comments are closed.