All you need is ….
Was ik maar tenor, dan werd ik overál gevraagd om mee te zingen! U kunt begrijpen dat, áls er dan eindelijk eens een oproep voor bassen komt om mee te zingen, al komt die uit ’t Harde, dan ga ik! The Crucifixion op herhaling, en ook nog eens in de (te) Grote kerk van Harderwijk. Ze durven wel die mensen van het Gelders Oratoriumkoor uit ’t Harde! Het koor is wat kleiner dan het onze, maar kwalitatief beslist niet minder! De opstelling bij de repetities in een kerk op de dinsdagavond is veel compacter dan bij ons. Alles zit (staat) dicht op elkaar en ook wat door elkaar. Ik stond achter de tenoren, naast de sopranen! De dirigent staat er anderhalve meter voor. Bijna op je lip dus! Zijn naam is Hup, en zo dirigeert hij ook. Wat overdreven soms in het aangeven van de plekken om adem te halen en wat slecht in zijn uitspraak van het Engels, maar wel enthousiast ontroerd wanneer zijn koor mooi zingt. Zelden een dirigent zo extrovert en vertederend zien genieten als hij. Het kan zijn dat zijn geaardheid hierbij een rol speelt, maar het is best leuk om mee te maken. Voor de rest van het jaar ervaar ik Jurriaans’ vriendelijke afstandelijkheid wel als plezierig eerlijk gezegd.
Eens in de maand staan, aan het eind van de repetitie, in de hal hapjes en drankjes klaar om een klein uurtje gezellig na te praten tegen geringe betaling. Een erg leuke gewoonte waar ik dan ook dankbaar gebruik van heb gemaakt. Ik heb zelfs een rondje gegeven namens het COV Harderwijk NW Veluwe, maar zal dit niet declareren bij de penningmeester. Behalve deze verschillen hebben we als koor ook iets gemeen; Marinus van Steenwijk! Hij begeleidt ook dit koor regelmatig naar volle tevredenheid. Bij de repetities die wij bijwoonden helaas niet, maar de dirigent speelt zelf ook niet onverdienstelijk.
Vanzelfsprekend voel ik mij als ijdele valsebas best gevleid als iemand mij vraagt lid te worden. Op mijn beurt heb ik ook tevergeefs geprobeerd een tenor te ronselen voor ons koor, die nota bene in Ermelo woont! Het is, zoals mijn oude vader onlangs in het TV programma “All you need is love” zei. (echt waar!) “Liefde is mooi, maar trouw is beter!” Een klein beetje liefde en veel geduld houdt ze dan ook al meer dan 72 jaar bij elkaar, volgens hem. Een dirigent, van welke geaardheid dan ook, redt het vast niet zonder een beetje liefde voor het vak en heel veel geduld denk ik. Het bewuste programma kon eigenlijk beter “All you need is geduld” heten. Dat ronselen bij een ander koor is ook niet echt liefdevol natuurlijk! Vol van spijt heb ik tijdens die naborrel de vriendelijke, vrouwelijke voorzitter voorgesteld de mogelijkheid te onderzoeken, om eens een gezamenlijk concert te geven in Harderwijk. Ook hun Crucifixion zal geen volle zalen trekken en het onvermijdelijke kastekort zal haar aan mijn woorden herinneren straks. Gezamenlijk zullen wij daarentegen de Grote Kerk, bijna alleen al met eigen achterban tot de nok toe vol kunnen krijgen. Beide koren kunnen gewoon op hun eigen locatie hetzelfde stuk instuderen; vervolgens twee of meer repetities gezamenlijk, in Harderwijk en/of in ’t Harde. De generale repetitie in de Grote Kerk en na de uitvoering volgt er vriendschap voor het leven! De dirigenten kunnen in overleg onderling uitmaken wie voor- en wie na de pauze dirigeert. Ik weet zeker dat ze er samen met een klein beetje liefde en heel veel geduld wel uit zullen komen.
Valsebas, maart 2008
Follow
