We hebben vrienden om mee te eten en vrienden om mee te zingen. Ook hebben we vrienden om mee te varen en vrienden om mee te golfen. Vrienden die ons meeslepen naar het theater en ook vrienden die vinden dat wij vaker naar een museum moeten. Ze hebben gelijk. De wereld is groter dan de Stationsstraat in Ermelo. Het tweede museum van dit seizoen werd het Singer museum in Laren. Inderdaad was ik er nog nooit geweest. Met de draadloze gids aan mijn oor liep ik door de zalen met Droomkunst, eigendom van ene Gerard van Wezel, uit vorige eeuwen en recenter werk. Slecht onderlegd als ik ben geef ik schoorvoetend toe dat ik 90% van het werk indien aangetroffen op een rommelzolder, op Marktplaats t.e.a.b. zou aanbieden. Ik schaam me. Het gekke is dat de muziek die ik graag zing altijd van componisten komt die al minstens honderd jaar hemelen, terwijl dat bij beeldende kunst andersom is. Groot kleurrijk werk en strakke fotografie boeit mij het meest. Het was leuk om te zien dat de verzamelaar ook werk van een kunstenares met roots uit onze buurt liet zien. Het was mooi weer en kunst maakt dorstig. Met een LarensBlond in de hand liepen we door de prachtige tuin en daar vond ik mijn favoriete object. De drie balansen van Bert Frijns van de foto hierboven. Wat zouden ze ook beeldig staan op ons mooie sedumdak in de Stationsstraat. dicktipt: eenzaamheid

Follow