Bijenblunders van dicksdak. (2)

Vanzelfsprekend deel ik hier slechts de meest aansprekende vergissinkjes met jullie. Heus niet omdat ik de ambitie zou hebben dat iemand hier nog iets van leren kan. Zeker niet. Iedereen heeft recht op zijn eigen blundertjes; dit zijn er nog twee van mij…

Meten is weten…

Er stond een advertentie op marktplaats ofzo. Drie bijenkasten te koop. Het waren houten tuinkasten, ongeveer dezelfde als ik al op mijn dak had staan, maar dan met platte daken, en nog zonder zink. €70,- voor de drie was weinig, dus ik leende een busje en ging ze ophalen in Rijssen. “Als ik niet thuus ben, dan pak je ze maar uut de tuin. Stop het geld maar in de brievenbus.” schreef de verkoper. Inderdaad was er niemand thuis en ik laadde het spul in de bus. Thuis aangekomen zette ik er even één in elkaar in de garage en zette er een BK in. Tenminste… dat probeerde ik. Ik kwam aan alle kanten ca. 1.5 cm te kort. Niks paste. Het bleek e.o.a. zelfbouwmaat te zijn, of misschien een Duitse maat, maar in ieder geval niet mijn maat. Te mooi voor brandhout, te onhandig om te gebruiken. Ik liet er tóch mooie zinken dakjes op maken en besloot er één te gebruiken als opbergbak / tafeltje tussen mijn twee kasten in. Ik verkocht er ook één voor hetzelfde doel. Toen ik een zwermpje moest onderbrengen vroeg ik Jacques Meuleman of hij er iets op kon vinden, om er tóch raampjes in te kunnen hangen. Jacques verbouwde de onderste bak met een paar latjes en er pasten met gemak tien ramen in. Hij maakte er nog twee sluitramen bij. En alles voor slechts twee biertjes mensen! Dit blundertje is dus nog aardig goed gekomen, maar het is beter om in zo’n geval even naar de exacte maten te vragen…

steekje los…

We worden allemaal wel eens gestoken. Zelfs de dapperste imkers die met blote handen en zonder kap diep in hun kasten duiken. Sinds ik weet dat ik van bijensteken tijdelijk heel erg lelijk word, ben ik voorzichtiger. Al zijn mijn volkjes door de nieuwe Q’s veel vriendelijker geworden, trek ik tóch m’n jas en de handschoenen aan als ik “er in” ga. Waar je op moet letten om niet dezelfde blunder te begaan als ik: controleer de kap regelmatig op scheurtjes! Gerhard Pape verblikt of verbloost niet met een bijtje aan de binnenkant van zijn kap. Hij pakt ‘m in één keer en drukt haar liefdevol dood. Ik daarentegen ren in pure paniek een eind het dak op en probeer kap en jas uit te gooien, wat pas na diverse pogingen lukt. Het is een wonder dat ik nog nooit van het dak gedonderd ben. Het was maar een klein steekje boven het oog, maar met grote gevolgen een dag later ónder mijn oog. Er zijn fotoos van, maar die bespaar ik u. Hierboven een foto van het gaas ná reparatie. Er bleken wel drie scheurtjes in te zitten.

dickblogt juni 2020