De afgelopen jaren mocht ik een beetje meekijken over de schouder van een veroordeelde. Geschrokken over de berichten van zijn arrestatie stuurde ik zijn zusje een email. “Ik hoop dat die vervelende roddel niet waar is”, schreef ik. Het was waar. Ik beloofde haar en haar moeder dat ik af en toe met hem zou schrijven. De uitspraak werd tweeënhalfjaar, waarvan een halfjaar voorwaardelijk. Nu, twee jaar en negenenveertig brieven later komt hij vrij. Een ding is mij inmiddels duidelijk; het leven achter tralies is ook in Nederland beslist geen pretje. Eigen schuld, geen enkel pardon. Ook hijzelf weet dat hij deze straf tot op de laatste dag heeft verdiend. Nog een paar weken, nog één brief en hij mag opnieuw beginnen het vertrouwen van zijn familie en vrienden terug te winnen. Ook deze volgende twee jaren zullen niet eenvoudig zijn. Werk zoeken, een houding vinden, je leven weer oppakken, bekenden tegenkomen. De Reclassering helpt ex gedetineerden met de eerste stappen in vrijheid. Daarvoor zijn ze in het leven geroepen. Hier en daar zullen ze zeker goed werk doen, maar in dit geval lees ik er weinig positiefs over. Twee maanden voor zijn vrijlating blijkt niemand dat te weten. Alle aangevraagde proefverloven worden op het laatste moment ingetrokken. Tegenstrijdige rapportages en de adviezen van “deskundigen” spreken elkaar tegen. De kans op recidive schat de ene psycholoog op nul en een ander op groot. Tot op drie weken voor het einde van de gevangenisstraf durft men het niet aan en geldt er een omgevingsverbod voor zijn oude woonplaats. En waar denkt u dat hij een woning krijgt toegewezen? U raadt het al; in zijn oude woonplaats. Voor het eerste proefverlof dat dus twee weken voor zijn vrijlating plaatsvindt (!) geldt nog wel een alcoholverbod. Veertien dagen later mag hij het zelf uitzoeken. Maakt u zich geen zorgen. Ik ben geen deskundige maar weet dat die eerste psycholoog gelijk heeft. De kans op herhaling is nihil. De gevangenisstraf op zich was loodzwaar, maar mijn vijftig brieven nóg zwaarder. Hij zal zich driemaal bedenken voordat hij opnieuw in de fout gaat. Een hoop verdriet plus twee jaren vergooid. Hoogste tijd om het leven buiten weer op te pakken. Het is prachtig buiten!

Follow