Zo’n 2 x in de week doe ik (Ellis) mijn boodschappen bij die veel te drukke Albert Heijn in Harderwijk. De kar tot aan de nok toe gevuld en dan staat er iemand achter je met drie blikjes fris. En ja natuurlijk heb ik haast! Ik heb altijd haast. Maar toch zegt een klein stemmetje in mij: “ laat maar even voorgaan die twee blikjes fris! Ik zie de anderen al denken…: “ zou ze mij ook voorlaten?” Nou, nee…, zo gek ben ik ook weer niet!

Vandaag weer zo’n dag met een bomvolle kar terwijl mijn mannen leuke dingen aan het doen zijn! Met het zweet op mijn rug laad ik de laatste boodschappen in en probeer ik mijn overvolle kar richting de uitgang te sturen. Op dat moment begint er iemand heel hard naar mij te zwaaien! “Hello”, roept de beste man in het Engels. Ik denk en gebaar: “Ken ik jou ergens van? Wat wil je van mij?!” Ik haal mijn schouders op, lach en ga er vandoor. De beste man komt eraan gerend en zegt op zijn beste Engels met een Pools accent: “Ik laat u niet alleen gaan met die grote kar”. “Vorige keer heeft u mij een dienst bewezen, door mij voor te laten in de rij en dit keer bent u aan de beurt!  Ik breng uw boodschappen naar de auto en help mee inladen”. Ik zeg nog 3x dat dat echt niet hoeft. Ik kan het prima zelf! Maar ik kom er niet onderuit, terwijl de hele parkeerplaats mee geniet!  De man zegt ook nog eens: “Ik hoef er echt niets voor terug hoor!” Blijkbaar dacht hij dat ik met die mogelijkheid rekening hield!

Tijdens het inladen maakten we een kort praatje over zijn werk in Zeewolde. En dat hij goed zijn best deed om de Engelse taal te leren. Om een lang verhaal kort te maken: Ik bedankte de jonge man en gaf hem als dank een hand. Uiteraard kon hij het niet laten om snel een handkus te geven en hij ging er met een vrolijke blik vandoor met zijn flesje port. Zo zie je maar weer, het leven is mooi! Wat je geeft, krijg je…..ooit terug. Met of zonder bij bedoelingen ;)! Port is best lekker, dus bij de 3e keer trakteren!

ellis 01-10 2016

Follow