redicktioneel:
Niets voor de rondvraag.
Geen repetitie op 26 april jl, dus eindelijk de kans om thuis wat uitgebreider na te tafelen en wellicht zelfs een keer eigenhandig de vaatwasser te vullen. Maar ja, wie weet zit er in het verloop van de ledenvergadering wel wat inspiratie voor een bijdrage aan Continuo? Toch maar even gaan dus, temeer daar ik op de repetitie ervoor een smeuïg verhaal opving van een dramatisch verlopen jaarvergadering. Zoiets wilde de spreker nooit weer meemaken; hij zou dus thuisblijven.
Gewapend met puntig potlood en ruim voldoende papier viel ik vlak na het openingspsalm binnen om verder vooral niets te missen….
Nou lieve lezers, dat viel tegen! Als een goed geoliede machine hamerden voorzitter en penningmeester alle agendapunten door de vergadering. Geen (e)moties, geen tegenkandidaten, geen vermeende malversaties in de bankafschriften. Saaai! Mochten er zich in de A.C. vergaderingen al meningsverschillen of heftige discussies hebben voorgedaan bij het samenstellen van het meerjarenprogramma, dan was daarvan niets te merken. Je maakt mij niet wijs dat zulks in volkomen harmonie tot stand kan komen. De wisselende secretaris Wissel zweeg wijselijk en nam dankbaar de verbloemende bloemen in ontvangst. Wat was het leuk geweest wanneer jubilaris Coorengel met een daverend betoog zijn zilveren speld had geweigerd omdat hij veel liever de Johannes had gezongen. Nee hoor; hij liet zich de versierselen gewillig opspelden en glom zichtbaar. Hoe graag had ik hier de hoogrode kleur beschreven waarmee de heer Zuidam met driftige passen de zaal voortijdig verliet, de heer Emons in vertwijfeling achterlatend. Niets van dat alles.
De bestuursleden werden unaniem herkozen en ook de schriftelijk ingediende vragen maakten van de rondvraag niet het spetterend sluitstuk waarop ik stiekem hoopte. Heel even nog leek het leuk te worden toen een nietsvermoedende alt op toornige toon werd berispt door de gedreven garderobevrijwilligster: “Eerst opruimen, dan pas borrelen!” Helaas werd ook dit ontluikend opstootje in de kiem gesmoord door de veel te voorzichtige voorzitter. Indien de drie boeketten wat dichter bij de bestuurstafel hadden gestaan, dan waren wij zelfs ruim voor negen uur thuis geweest. De hoge opkomst op deze vergadering was misschien nog een gevolg van enerverende vergaderingen uit het verleden, tenzij koorzangers in recessietijd massaal opdraven voor gratis koffie met cake. Ik kan er helaas geen stukje over schrijven…
dick leene. continuo, mei 2004
Follow
