Mijn jongste zoon had in het verleden de gewoonte om pas achteraf naar mijn mening te vragen over de grotere stappen in zijn leven. Voor een vader is dat soms prettig. Je kunt dan vrijuit na gedane zaken zeuren dat alles anders was gelopen als je er voortijdig in gemengd zou zijn geweest. Het is veel moeilijker om desgevraagd goed welgemeend en objectief advies te geven aan je (volwassen) kinderen. Je wilt graag dat ze hun eigen keuzes maken, op hoop van zegen. Hij meldde ooit vanuit een ver en zonnig oord dat hij zojuist getrouwd was en wat ik daarvan vond. Vanzelfsprekend vond ik het geweldig, maar ik zou hem voorzichtig, maar wel duidelijk anders hebben geadviseerd als hij het me tevoren gevraagd had. Hetzelfde gold voor het kopen van een huis even later. Als een paar jaar later blijkt dat de keuzes niet helemaal naar wens uitpakten, kan jou nauwelijks iets verweten worden en kan je hooguit wat helpen met puinruimen, indien mogelijk. Zondagmiddag had hij wat familie uitgenodigd. Niet zozeer om een volgende grote stap te bespreken of daar advies over te vragen. Gewoon een klein gezellig voorjaarsfeestje om kennis te maken met, en kennis te nemen van het nieuwe plannetje. Voor zover ik het kan beoordelen vonden alle twintig aanwezigen het een goed idee, al hadden we er niet direct een naam voor. Nee, u mag niet raden en er is niets te winnen. Ik houd u op de hoogte. dicktipt: nooit zeuren achteraf.

Follow