Druk, druk, bloeddruk.
Je zou toch zeggen dat AC leden een goed overzicht zouden moeten hebben over de concertdata in de nabije toekomst. Als geen ander zou ik dus al lang tevoren in mijn agenda (en die van mijn vrouw) deze data kunnen blokkeren om geen uitvoeringen te hoeven missen, want we zijn druk! Om een of andere reden valt ons najaarsconcert altijd in hetzelfde weekend als de Messiah from Scratch® in Londen die ik niet graag oversla. Dit jaar zou het gekkenwerk zijn om daags na onze Messiah in Harderwijk naar Londen te vliegen om het daar een dag later nog eens te doen met sir David Wilcox. Madness! zou Jacob zeggen. Tóch sluit ik niet helemaal uit dat ik het ga doen, zeker als Jacob dit jaar wél meegaat. U herinnert zich nog mijn smoes om, ondanks de druk, Britten niet mee te hoeven zingen. Het gaf mij wel de gelegenheid om voor de achtste keer in de Royal Alberthall mee te doen. Sick! Zou Jacob zeggen. Door het laatste foutje in mijn agenda miste ik de uitvoering van Rossini ook. Geloof me, ik was er heel graag bij geweest, maar nu zat er weer een ticket naar Bali in de weg. Geen straf vanzelfsprekend, maar wel weer onhandig gepland. Priorities, zal Jacob zeggen en hij heeft gelijk. De data 28-29/11van onze Messiah in de Grote Kerk staan inmiddels in mijn agenda genoteerd. Al zijn gelukkig alleen tenoren onmisbaar, ik zal er ditmaal álles aan doen om erbij te zijn zodat ik ook weer eens al die waxinelichtjes kan meenemen. Hallelujah!
Ik verheug me er werkelijk al op, nét als op de nieuwe, grotere wielen van de piano. Er moest wat druk aan te pas komen, maar ze zijn er! Oppassen bij de e.v. repetities, want u hoort hem nu niet meer aankomen om vijf voor acht! Geruisloos, soepel zwenkend zoeft hij de zaal binnen. Misschien moeten we er nog een fietsbel of zwaailicht op monteren zodat er geen ongelukken gebeuren. Je zult altijd zien dat het dan nét weer een van die schaarse tenoren overkomt. O dear, how sad, never mind, zou Jacob zeggen.
Al zijn bassen dan niet onmisbaar, tóch kreeg ik van mijn kinderen toen ik onlangs 56 werd een bloeddrukmeter kado! Vorig jaar werd ik op de vereiste sportkeuring voor een duikreisje afgekeurd met 164-104. Veel te hoog volgens de strenge, vrouwelijke sportarts, en ik voelde me al zo kwetsbaar in die rose boxershort. Direct kreeg ik thuis een onwrikbaar dieet voorgeschoteld. Geen kaas, een halve fles wijn minder per dag, geen bitterballen of saucijzenbroodjes en ook dat pondje drop in de week was abrupt afgelopen. Vlák voor Bali heb ik me weer eens laten keuren. 120-80 was goed genoeg om weer verantwoord naar een diepte te mogen duiken waar je nog maar weinig bassen tegenkomt. Vrij naar Cantate 131: Aus der Tiefe, wens ik u een prettige vakantie en voorál alle tenoren een veilige thuisreis.
Valsebas, mei 2008
Follow
