foto: Caesar Lima
Zojuist ben ik weer netjes bijgeknipt op een keukenkrukje. Sonja heeft zich voorgenomen dat om de drie weken te gaan doen, en ik vind het prima. Blote bast, stofzuiger klaargezet, handdoek erbij en knippen maar. Het gaat steeds beter! Ze heeft zo’n rafelige uitdunschaar aangeschaft en een kam, die tijdens het kwartiertje dat zo ’n beurt duurt, tenminste vijfentwintig keer op de grond valt. Kapsters hebben zo’n handigheidje om schaar en kam in één hand te houden, maar dat lukt nog niet goed. Het grote voordeel is dat je niet steeds hoeft te kletsen met de vrolijke kapster die steevast informeert of je al op vakantie bent geweest óf dat je nog moet wellicht, en zo ja, waarheen. Altijd erg gezellig, maar ik ga dit jaar even niet snowboarden en zou niet weten waar we het dan over zouden moeten hebben. Als ze klaar is laat ze iedere keer weer met een hele brede glimlach de kale plek op mijn achterhoofd zien met de spiegel. Zo naar uw zin, lacht ze? Veel jonge oude mannen van mijn lichting hebben het tóch al niet zo op met de kapper. Kapper Voerman knipte mij en mijn broers allemaal exact volgens hetzelfde schuine jaren zestig model en daar kon je eigenlijk niet mee over straat. Je kon er in smeren wat voor handen was, maar het hielp je niets. De capuchon diep over je voorhoofd was het enige dat hielp.
Wij wilden niet naar de kapper. Wij wilden lang haar, net als George Harrisson en zijn vrienden. Mijn vriendje Karel had het mooie Indohaar van zijn moeder en het mocht over zijn oren en over zijn kraag groeien. Geen kans bij mij. Wilde ik enige kans maken op zakgeld, dan moest ik toch echt eerst naar de kapper. Tranen met tuiten en slaan met deuren mocht niet baten. Het moest een frisse, korte kop worden. Op onderstaande foto was ik een jaar of zestien en probeerde ik er nog wat van te maken door spannend en gevaarlijk van mij af te kijken, maar eigenlijk was dat kansloos. Het bandje heeft het ook maar een paar jaar volgehouden en dat kwam niet door mijn gitaarspel, maar vast en zeker door mijn haar. De foto is gemaakt op de trap van de Koningskelder. De blote, opgeschoren nek verborg ik diep in de bontkraag van mijn groene legerjack.
Op de foto van links naar rechts: dickblogt, Paul Haage, Nico Verburgt, Karel Miedema en Cees Vroegop. Vandaag hebben we weer € 27,50 in de zak gehouden en kan ik er weer een week of drie tegen. Ik zoek wel op facebook als ik nieuwsgierig word waar kapster Andrea op vakantie gaat dit voorjaar! Haar probleem! dicktipt: SalonSonja
Een jaar geleden: Venus
Follow
Bravo Sonja, 6 dagen per week werken, aduuuhhhh. Hou je sterk lieffie!! Enjoy
Doet eens gauw een foto plaatsen van het resultaat van Sonja, niet zo’n foto van vroegah… (oh, en haal die ‘r’ even weg uit ‘blote barst’)
Vind jij blote bast mooier?
Ach, punt is dat ik er geen baRst van geloof dat er tijdens de knipbeurt een ‘blote barst’ een relevante rol had…
Ik las blote bast, zag daar geen eRg in tot ik er over nadacht. Hopelijk stond de verwarming voldoende hoog.
op verzoek heb ik van blote barst blote bast gemaakt. Trouwe lezers hebben wat inspraak. Bast is wat schorsig, maar wel correct denk ik…
Ik had natuurlijk de harde opvoeding vroeger en als jongetje van een jaar of 8 moest ik altijd naar kapper Postma bij ons in het dorp, en mijn moeder gaf mij de opdracht mee dat ik moest zeggen: kort en gedekt in de kruin, ik schaamde me dood en wilde niet voor gek lopen en zei tegen de kapper wat anders : ” beetje lang laten”, en betaalde met het afgepaste geld wat ik mee kreeg. Toen kwam ik thuis….. En mijn moeder keurde het af en stuurde me doodleuk weer terug, ik heb nog een jeugdtrauma daarvan, ik weer die kapperszaak in, in m’n eentje en dan tussen al die mannen zeggen: Het moet kort maar gedekt in de kruin…..(doe ik mijn kids niet aan, maar wat is goede opvoeding? Ben ik een softie?)
Wat speelde je in dat bandje Dick ?
Vast ook spannende en gevaarlijke muziek als ik die 5 broeierige blikken zie …
broeierig gitaar
Ach ja die kappers van vroeger … de mijne had een vrouw die psalmen zong in de aanpalende keuken. Dat leidde tot een kwartiertje contemplatie. Als ik niet kan inslapen haal ik me dat beeld voor de geest en het werkt geheid.
Herkenbare herinneringen aan vroeger. “gedekt laten!”
Teruggestuurd worden omdat het nog te lang was. Luide protesten natuurlijk.
Nu inmiddels doe ik het zelf met de tondeuse. Tijden veranderen, en daarmee de hoeveelheid haar. 😉
Klopt Aad, uiteindelijk lost ook dit probleem zich vanzelf op…
Ongeveer gelijktijdig met jou, zat ook mijn Dick in blote bast(oef, er zit meer haar op de borst dan op het hoofd) in de badkamer (vind ik wat hygiënischer), om door mij gericht en liefdevol rond de kruin geknipt te worden, dit juist om “gedekt” uit de strijd te komen.
Wat betreft het hanteren van het kappersgereedschap heb ik dezelfde problemen als Sonja. Bovendien krijg ik steevast een uitbrander (kan zonder schade aan te richten op onze leeftijd), omdat ik steevast een keer in een oorlel of neusvleugel knip(ja, ook daar zit nog haar). Maar oefening baart kunst en over 4 weken ga ik weer verder met oefenen.
Inderdaad Karin, de punten van de schaar vliegen rakelings langs mn neus en oren af en toe. Spannend!
Nou, kijk maar uit, als de spanning wat hoog oploopt kan
‘rakelings’ zomaar ‘raak’ worden!
Voor je het weet moet je verder als “Dickknipin’toor”
doot ’t leven!
Groet KK
Dick van Gogh ofzo! Als ze boos op me is mag ze mij niet knippen, dat is zeker! x
Hoi Dick, Leuk je verhaal te lezen en de foto te zien van de band Just Rags.
De gitarist was overigens Nico Verburg. Was best een leuke tijd. Jouw ouders waren ook erg geintersseerd in onze prestaties wat je van sommige andere ouders niet kon zeggen, helaas. Anders was er mogelijk een groep ontstaan die nu nog zou flitsen. Misschien met een betere drummer, maar ik heb wel een muziekkamer met een Ludwig kit met goede bekkens en speel samen met mijn zoons.
Groet en het alle beste voor de volgende jaren.
Riet en Paul Haage
Ha Paul, bedankt voor de correctie. René V speelde inderdaad ook aardig gitaar, maar niet in JR!