In januari dit jaar bracht Slava een minuscuul klein plantje mee, in een potje. Ze had het geplukt in de bergen op wintersport in haar homeland Slowakije. “Streng verboden te plukken”, zei ze erbij. Eén voor haar en eén voor mij. Ik vond een mooi plekje voor het raam en zorgde er haast nét zo goed voor als voor mijzelf. Wij houden niet van dorst. In mei ging het potje naar buiten in de zon. Ik nam af en toe een foto en vertroetelde het. Het plantje van Slava in de vensterbank in Zutphen had het inmiddels opgegeven. Ze stuurde mij een trieste, dorre foto. Om te plagen stuurde ik haar gisteren bovenstaande foto van mijn troetelkindje. Nog twee daagjes zon en hij bloeit mensen! Mogelijk riskeer ik een zware boete, maar zal hem met mijn groene vingers trots betalen. De vraag is nu of het plantje kans maakt de winter te overleven op mijn sedumdak om zich wellicht succesvol voort te planten. Of kan ik het beter weer in de vensterbank zetten straks? dicktipt: vertroetel!
Edelweiss, Edelweiss
Every morning you greet me
Small and white, clean and bright
You look happy to meet me
Blossom of snow may you bloom and grow
Bloom and grow forever
Edelweiss, Edelweiss
Bless my homeland forever
Follow
