In de serie “vrienden met mooie boten” hierbij het tweede verslagje. Vorige week las u mijn boeiend relaas over het waterskiën op de snelle boot van de snelle vrienden. Zowel de boten als de vrienden worden groter en afgelopen zaterdag stond de barre tocht Harderwijk – Elburg – Harderwijk op het programma. Met twee gekoelde flessen Saint-Veran klommen we aan boord en na de koffie werden beide motoren, ja u leest het goed, beíde motoren gestart. Diep onderin de boot zoemden de diesels tevreden, de hagelnieuwe blauwe lijnen werden losgemaakt, het scheepshondje lag op zijn kleedje en wij nestelden ons op de maritieme klapstoelen. De grote vriend is een groot verteller en zijn levensverhaal was nog lang niet op de helft toen we de de haven van Elburg binnenliepen die gezellig vol lag, Na door de ijverige havenmeester van drie aanlegplekken te zijn weggestuurd vonden we een vriendelijk bootje dat, hoewel veel kleiner, ons wel langszij wilde hebben. We boden de eigenaar een goed glas wijn aan en mengden ons snel in de stoet van toeristen door het lieflijke centrum van Elburg. Bij een biertje hoorden wij met onverminderde belangstelling de episode van de geboorte van zijn kinderen tot aan de overname van zijn miljoenenbedrijf aan om vervolgens met een softijsje in de hand weer richting boot te schuifelen. De sandwiches en de Franse kaas kwamen op de teakhouten tafel, een nieuwe fles kwam uit de royale koelkast en we zetten koers naar de thuishaven. Twee uurtjes met een knoop of zeven, juist voldoende voor het vervolg met het afscheid van het bedrijf als hoogtepunt en we stonden even stil bij het onvermijdelijke zwarte gat dat volgde. Terwijl wij stilstonden voer de boot gewoon door en de rest van het verhaal betrof dan ook de aankoop van de boot, afgewisseld met wat partnerperikelen. Dáár hadden wij natuurlijk wel verstand van en met wat welgemeende, bruikbare tips en een bijgevuld glas concentreerden wij ons op de laatste zonnestralen. Het vertrouwde beeld van het Dolfinarium doemde voor ons op en even later stuurde hij het schip weer behendig in zijn ligplaats.

Het was werkelijk een heerlijk tochtje en terug aan wal beseften we weer hoe fijn het is om vrienden met mooie boten te hebben. Veel beter dan een boot en geen vrienden. Of erger nog; geen boot en geen vrienden. Volgende week gaan we onszelf uitnodigen op onderstaand schip, de Stedemaeght. De eigenaar weet dat nog niet, maar hij wordt onze grootste vriend! We zijn benieuwd naar zijn verhaal… dicktipt: het kan altijd groter.

een jaar geleden: Harderwiekers

Follow