Deze dagen groeit mijn begrip voor mensen met échte kwalen enorm. We kennen allemaal wel mensen waarvan het vertrouwen in hun eigen lichaam zwaar op de proef wordt gesteld. Doorzetters die dag in dag uit met een bedreigende ziekte in hun schoenen lopen. U weet, ik ben een overtuigd Watje. Ik sta versteld wat enkele onschuldige ongemakjes al met iemand kunnen doen. In het vorige blogje gunde ik u een nietsverhullende blik op mijn geblesseerde grote teen waarvan de huisarts straks met ongetwijfeld grof geweld de nagel gaat verwijderen. “Stelt niets voor” zal hij zeggen, net als de kaakchirurg vorige week toen hij vier van die akelige spuiten in mijn tandvlees zette. Het ergste heb je nu wel gehad zei de vriendelijke man op gezondheidsklompen. Van mijn prachtig symmetrische gezicht was een week lang nog maar een helft toonbaar. De andere helft hing zes centimeter lager pijn te doen. Twee kleine kwaaltjes, te onbeduidend om over te praten, laat staan te schrijven, bepalen nu al weken mijn humeur en vijfenzeventig procent van mijn gedachten. En het stelt werkelijk niets voor! Wat moet het vreselijk zijn als je écht iets akeligs onder de leden hebt. Als je lijf je laat weten dat je het beste wel gehad hebt. Ik heb veel respect voor de mensen die dan opgewekt en optimistisch blijven of in ieder geval doen alsóf. Dáár ga ik mij stevig op concentreren als ik over een halfuurtje op het steriele papier lig bij mijn huisarts. Ik denk aan ze als hij tergend langzaam de spuit vult met verdoving en de lamp op mijn grote teen richt. Het stelt niets voor immers… dicktipt: niet zeuren (zucht)
een jaar geleden: Gijsje, gemiste kans…
Follow
Ik lig hier weer plat over mijn bureau van het lachen hoe je dit weer omschrijft geweldig!!!! Maar lieve Dick desalniettemin vind ik dit echt geen klein bericht dit is echt niet best zouden ze hier zeggen…wat jij al niet moet ondergaan….. tjonge tjonge… daar is moed voor nodig….maar alle gekheid op een stokje….sterkte man!!
Er heeft ooit wel eens een professor tegen mij gezegd je eigen leed weegt het zwaarst klinkt egocentrisch maar zo is het gewoon.
x
Je hebt er slimme professoren bij! Kleine onbeduidende update: Dat van die spuiten ging niet door; hij deed het gewoon zonder verdoving, de bruut! (Stelt dus inderdaad niks voor….) X
Ik heb liever een herniaoperatie dan dat er een teennagel af moet. Jezus, ik vind dat dus wel groot leed hoor Dickie Dick. Als je je eigen leed vergelijkt met anderen mag echt bijna niemand zeuren, dus ga vooral wel door. Hou het vooral NIET klein!
Succes vanmiddag, may the force be with you!
Ach Juul, een goede nachtrust is eigenlijk het belangrijkste…. X
Ik wilde je zeggen dat die prikken, op plekken waar weinig vlees of vet zit, het ergste pijn doen, dat ik je een bikkel vind, dat het me verschrikkelijk lijkt wanneer je aan de boven- en onderkant van je lijf langdurig scheefstaat (zeker wanneer je overhelt naar 1 kant), dat je best mag kreunen en dat het echt wel wat meer dan “niets” voorstelt …. te laat! Mijn goed bedoelde troost, komt zoals altijd .. te laat. Ik heb nog wel een rondje valium liggen – restje van een strip die bedoeld was voor de hond (sorry – is ook weer niet tactvol maar ’t is mensenvalium).
Je slaapt er gegarandeerd lekker op, maar de kans op ongelukken is ook wat groter .. neem maar een borrel en slaap lekker.
Jij weet als geen ander dat ik geen greintje vet op mijn kwetsbare, maar o zo aantrekkelijke lijf heb! Je troost komt nog nét op tijd. Proost en Woef! x
Ik heb met je te doen. Komt toch allemaal dicht bij de nagel aan je doodskist. Sterkte. 🙄
Dank Aad. Die doodskist is nog lang niet aan de orde. Ik ben nog maar net het stadium: Hoofd, schouders, knie en teen gepasseerd…
Yo Dick…we kunnen elkaar de hand schudden….hier in Drenthe ook iemand een week lang een scheef (en daardoor minder perfect gezicht 😉 )…. vanwege een meneer op witte klompen…
Tja…tis hard….maar t verval slaat toe…
En idd…dan praten we nog niet eens over serious bussiness….
Maar geloof me : ook dan sta je, als gecertificeerd watje, versteld van je eigen kracht!!