Irminform@il 7

Kunstgras!

Nooit heb ik mijn afkeer tegen kunstgras onder stoelen of banken gestoken. Niet eens zozeer vanwege de akelig doorschietende ballen of de paddenstoelen die er op groeiden bij vochtig weer. Vooral het feit dat niemand er op wilde spelen en de andere banen dus werden afgehangen, terwijl baan 5 en 6 braak bleven liggen was een jarenlange bron van ergernis. Ook bij de meeste trainers waren deze banen helaas niet erg populair.In mijn beleving staan er in het woord kunstgras twee letters teveel. U raadt het al: de ns.

In de spaarzame partijen die ik op het spul gespeeld heb zal ik het woord veelvuldig hebben uitgeschreeuwd. Wat precies de reden is waarom dat meer effect sorteert dan mét die ns is mij onduidelijk. Zonder die letters werkt het als een soort mantra. Rustgevend en stressverminderend. Probeert u het maar eens in de tuin op het gazon. Roep heel hard Kunstgras en signaleer wat het met u doet. Wat voelt u erbij en hoe reageren de buren? Probeer het nu nogmaals, maar dan in de kortere vorm. U zult moeten toegeven dat het een wereld van verschil maakt. Ik stel dan ook voor, dat we vanaf nu op de Porouscushen® banen deze oude, krachtige mantra blijven gebruiken bij ongenoegen over het wedstrijdverloop. Wanneer de bal niet doet wat u in gedachten had scandeert u in uw eentje deze enige juiste benaming voor de ooit door Koen Overmars hartgrondig bepleitte baansoort. Eindelijk is deze kamerbrede vergissing opgeruimd. Ik had het genoegen om met mijn lange sparringpartner op baan 4 te spelen, de dag nadat de slopers het spul lostrokken en afvoerden. Het zicht op het oude, vertrouwde Mateco was direct al een enorme verbetering. Niet meer aan denken, afgeschreven; vergeven en vergeten; rubber erover! Kunstrubber!

Niet altijd is iedere verandering ook een verbetering. Alhoewel ik minder behoudend ben dan ik er uitzie denk ik nog wel eens met weemoed terug aan het oude wagenwiel op die ton in de kantine. Ook ik ben medeschuldig aan de gestadige automatisering van de horecavoorziening. Samen met Mieke Stokking liet ik zo‘n 35 jaar geleden de eerste foeilelijke, signaalrode frisdrankautomaat plaatsen in de hal. U ziet dagelijks waar dit uiteindelijk toe heeft geleid. Hoe krijgen we ooit die lelijke partytent naast het clubhuis weer weg? Niemand weet het.

Dit kan een voorzichtige aanzet zijn om straks ook banen 9 en 10 te overkappen met tentdoek, maar niet zolang ik aan de macht ben! (zie inform@il 6)

Wij watjes tennissen inmiddels al weer een dikke maand lekker warm en overdekt op het kunsttapijt in de tennishal van Strokel…

dick@dickenson.nl

Follow