De zak met aardbeien hangt al een paar maanden op ons dakterrasje. Eerst een poosje bij de olijf, daarna aan de andere kant, bij de buitentrap. Ook in het voorjaar deed hij zijn best, maar de merels hadden de aardbeien veel eerder in de gaten dan wij. Geen succes. Een paar weken geleden verhing ik het boeltje, bruin, dor en uitgebloeid, naar de andere kant. De laatste halte voor de groene vuilnisbak. Hij gaf plotsklaps weer tekenen van leven, dus nam ik hem trouw op in mijn ronde met de gieter. Kijk eens beste mensen wat een tweede kans! Het blijkt een onvervalste laatbloeier! Geen merel in de buurt.. (zou het virus dan ook hier toeslaan?) Ik voel mij wat schuldig over dit blogje van vorig jaar. Mocht het zo zijn, dan zal ik hun gezang missen; het systematisch slopen van mijn groendak zeker niet. Ook dat bloeide wat later.

Over laatbloeiers gesproken: Op de lagere school was ik een brave leerling, maar zeker niet briljant. Als ik ooit al eens een 9 of 10 gekregen heb, dan zal dat voor het bíjna foutloos opzeggen van een psalmversje geweest zijn.Vermoedelijk zou ik daarvoor nog steeds wel een voldoende halen. Kom zaterdagavond luisteren in de kerk vlák naast de school (met de bijbel) waar ik deze mooie resultaten ooit behaalde en u zult het horen. Andere versjes, vele malen mooier en maar een bescheiden solo, maar tóch. Meester Beerda zou trots op mij geweest zijn, al is het nu niet allemaal uit het hoofd.

En dan nu de openhartige maar realistische apotheose van dit verhaal. Dickblogt is ook een absolute laatbloeier. Niemand weet nog wanneer, maar ooit gaat het gebeuren. Goede voeding, niet teveel, maar zéker niet te weinig vocht, houdt de hoop op een prachtige herfstbloei levend. Kijk maar naar de blije aardbeien! dicktipt: vroegbloeiers zijn uitslovers.

Follow