Als men mij vraagt: “Heeft u gedronken?” kan ik best goed “Nee” zeggen. Ook als ik in de winkelstraat voor mijn deur wordt belaagd door opgewekte werkstudenten met de vraag of ik ergens lid van wil worden, lukt mij dat meestal wel. De meeste anonieme bellers die mij willen overhalen om hún veel goedkopere energie af te nemen, poeier ik in de meeste gevallen moeiteloos af. Toen Doris Goosen mij, mét nummerherkenning, vroeg of ik plaats wilde nemen in het koortje van drie mannen ter versterking van de zangers in de “cast”, aarzelde ik te lang, dus werd het Ja. Dat het vrouwenkoortje zou bestaan uit de vrolijke dames van “StopTalking”, was ook wel een aanbeveling natuurlijk.
Op het moment dat ik het script kreeg toegestuurd met de teksten en het aantal repetities en (4!) uitvoeringen, had ik nog kunnen terugkrabbelen, maar deed het niet. De twee korte repetities met musici en zangers verliepen prettig en zingen is nu eenmaal altijd leuk. Toen, na de zomer, volgde de eerste serieuze “doorloop” samen met de spelers. Dat duurde al een stuk langer en in de eerste twee bedrijven was er geen rol voor het koortje. Wachten, wachten, wachten dus…
Een belangrijk onderdeel van repetities en andere avondvullende bezigheden is het al dan niet gezamenlijk borrelen na afloop. De mensen van Theaterwerkplaats Harderwijk blijken die goede gewoonte gelukkig te hebben aangeleerd in één van mijn favoriete gelegenheden, t.w. De Bank in Harderwijk, alwaar een prachtig Texels Skuumkop gewillig uit de tap stroomt. Die allereerste avond sloot ik vanzelfsprekend aan en nam een grote slok. Een van de talentvolle spelers, de vrouw hierboven scherp afgebeeld, zat tegenover mij en deed haar best een gezellig gesprekje aan te knopen. Dat liep niet helemaal goed….
“Zo, en wat vond je ervan?“ vroeg ze allervriendelijkst. De mensen naast ons luisterden belangstellend mee. Ik dacht iéts te kort na en besloot eerlijk te zijn, nooit te beroerd om een eerste indruk te verpesten. Ik antwoordde“Allereerst moet ik bekennen een grondige hekel te hebben aan amateurtoneel.” Aan enige verdieping van dit standpunt of de verzachtende uitleg, b.v dat hetzelfde geldt voor gevierde spelers als Ko van Dijk, Ellen Vogel en Ton van Ulsen e.d. kwam ik helaas niet toe. Ze richtte zich, na mijn lompe antwoord tweemaal te hebben herhaald: “Weet je wat hij zei?!” op de anderen in het gezelschap, als had ik gevloekt in de kerk.
Gisteren was de Première en vanavond opnieuw een uitvoering. Alhoewel ik voorlopig bij mijn standpunt blijf, heb ik veel respect voor de spelers die ellenlange, lastige teksten uit het hoofd spelen. Er zitten m.i enorme talenten tussen. De onderlinge band en inspanning om het tot een gezamenlijk succes te maken is bewonderenswaardig. De meesten praten gewoon met me en een enkeling trakteert me zelfs op een biertje na afloop. Ik lijk er dus, na die valsche start, een beetje bij te horen. Vanavond ga ik een gezellig praatje met haar maken na afloop en vertellen dat ik amateurtoneel steeds leuker ga vinden. Ik kan immers ook best een beetje toneelspelen… dicktipt: Lysistrata van Theaterwerkplaats Harderwijk. (4x uitverkocht)
* foto: Ton Pors
Follow
