Kleinzoon MaxJulius (ik mag Max zeggen) zit op hockey bij de Mezen in Harderwijk. De eerste wedstrijdjes gingen met grote cijfers naar de tegenstanders, maar de vader van Max zei dat ik zo langzamerhand wel eens kon komen kijken. Mede omdat Max een trouw bezoeker van Opa’s koorconcertjes is, meende ik vandaag maar eens een plekje langs de lijn te moeten innemen. Ik deed dat zo onopvallend mogelijk, maar al op grote afstand had hij me gespot en zwaaide uitbundig. Het was theepauze, dus kon het geen kwaad. Ze stonden met 0-1 achter tegen de altijd lastige koekenbakkertjes uit Deventer. De bal is klein en die geel-zwarte Mezen lijken allemaal op elkaar, dus vraagt het volgen van zo’n wedstrijd uiterste concentratie van Opa. Op het kunstgrasveld ernaast speelden de dames boven de zestien en aan de andere kant de veelbelovende meisjes onder achttien. Opa liet zich vanzelfsprekend niet afleiden en juichte nog net op tijd toen de spits uit een magistrale voorzet van Max de 1-1 scoorde. Even later, in een wat onoverzichtelijke wedstrijdfase, probeerde een teamgenootje een wat hoog geslagen bal terug te koppen wat hem op een lange time-out, een paars-blauwe bult en een zak ijs kwam te staan. Mogelijk heeft dit bijgedragen aan het onfortuinlijke tegendoelpunt in de spannende slotfase. Ondanks deze nipt verloren wedstrijd gaf broertje Valentijn aan ook te willen gaan hockeyen. Dat gaan dus lange zaterdagen langs de lijn worden. Hup dames, sorry; Hup Max! dicktipt: oogkleppen

ps: best vermoeiend, dat hockeyen met publiek.

.

Follow