Na veertien dagen relaxed inwerken op Ermelo-Centraal, moet ik maandagmorgen vol aan de bak. Zes uur m’n bed uit en om zeven uur de deur open. Cappuccino geblazen! ’s Middags om drie uur is het heel eenvoudig om iedere koffie vergezeld te laten gaan van een vriendelijk woord en een warme stroopwafel. Ik ben geen voorstander van contactloos betalen. Het zal mij benieuwen of mij dat ook al om 07.05 uur gemakkelijk af gaat. Mijn collega’s, die met afstand tot de arbeidsmarkt, zijn om die tijd al behoorlijk spraakzaam, verwacht ik. Ermelo-Centraal is een waardevolle afwisseling in hun bestaan. Ik vind die afstand tot de arbeidsmarkt zelf altijd wel plezierig, maar zal dit baantje vast en zeker een maandje of twee volhouden. Helaas heeft één “collega” zijn afstand tot de arbeidsmarkt weer wat vergroot, door nogal opvallend en onhandig afromen van de omzet. Hij staat helaas sinds gisteren weer aan de zijlijn.

Vanmorgen om 09.00 uur fietste ik in de regen naar het voetbalveld voor de wedstrijd DVS33-VVOG jo9-7. Voor mijn kleinzoon Valentijn dus een uitwedstrijd tegen Ermelo en dan hoor je als Opa óók aan de zijlijn te staan. Alhoewel Valentijn in mijn nauwelijks objectieve ogen met afstand de meest talentvolle speler was, heeft zijn elftal helaas met 6-2 verloren. In de tweede helft kreeg hij als keeper er een paar om zijn oren, maar zijn humeur leed er niet onder. Ook zijn andere Opa stond langs de lijn, dus over belangstelling zal hij niets te klagen hebben. dicktipt: contact houden

Follow