Alhoewel mijn Sonja ook mij wel eens beschuldigt van overbodig getik, gehum of ander niet nader te omschrijven geluiden, meen ik toch te kunnen stellen dat ik van stilte houd. Zonder in grote drift te schieten, kan ik me behoorlijk storen aan lawaai. Vooral het in mijn ogen (oren) overbodige lawaai. Al eerder zeurde ik tegen u over bladblazende buren. Oók in het openbaar oefenende bandjes, die met overdreven volume versterkt hun herrie opdringen, vreten aan mijn verdraagzaamheid. Op de zelfde hoop mogen motormaaiers, kettingzagers, hogedrukspuiters en hypernerveuze motorrijders.
Sinds een paar weken realiseer ik mij, dat het bestellen van een cappuccino eigenlijk ook verboden zou moeten worden. Al deze versgemalen en opgeblazen koffievariëteiten, uitgevonden door veel te drukke Italiaanse mannetjes die, net als hun Franse collega’s, veel te veel lawaai produceren. Op Ermelo-Centraal schreeuwen wij er dan niet bij, maar het gesis van de steamers en gejank van de koffiemolen moet u door merg en been gaan. Zelfs het leegkloppen van de koffiehouders moet met oorverdovende herrie, anders doe je het niet goed.
Soms, als er even geen klanten zijn, is het daar een oase van rust, afgezien van de met regelmaat voorbijdenderende sneltreinen. Wij leveren er graag een bescheiden achtergrondmuzakje bij, al heeft de helft van de passanten eigen muziek op de oren. Misschien speelt het een rol, dat de prachtige stationsrestauratie geen stoffering geniet. De akoestiek is overweldigend. Als er even geen mensen zijn zing ik graag uit volle borst een stukje Parelvissers en geloof me; dat klinkt! De uitbaters overwegen mee te doen aan Féte de la Musique en andere festiviteiten en mede daarvoor zijn er wat dramatisch groene veloursgordijnen in de maak. Van plafond tot grond en dat is maar zó een meter of vier. Dat gaat dempen mensen! Zowel mijn Parelvissers als de luidruchtige Italiaanse melkopschuimers. dicktipt: sssstttt