Schrijf ik net in mijn vorige blog “Sofia” dat ik van die mooie kleinzonen heb. Krijg ik deze foto uit Italie toegestuurd! Genomen halverwege de rodeltocht vanaf Fanes terug naar St Vigilio. Bijschrift: familietraditie. Nu zijn er wat verzachtende omstandigheden te verzinnen, zoals A: Het was zéker 23.00 uur, dus ver voorbij bedtijd. B: Mijn grote vriend Max had al de hele dag op ski’s gestaan. C: De tocht naar boven gaat per z.g. Schneekatze op rupsbanden en duurt ten minste een uur. D: Het eten in Fanes is ouderwetse Italiaanse bergkost, en dat gaat niet in je koude kleren zitten. E: inderdaad: koude kleren. F: Max’ vader, mijn zoon dus, gaat dermate hard met zijn rodelslee, dat bij het remmen de sneeuw zo hoog opspat, dat Max niets meer ziet en werkelijk ijskoud wordt. G: Max drinkt gelukkig nog geen alcohol, en zonder alcohol kan dit eigenlijk niet. Tenslotte: Ik weet zeker dat Max de volgende morgen aan het ontbijt weer helemaal het mannetje is, met brilletje en onvervalste Rob-de-Nijs-spleet. Het is een kanjer!

Binnenkort nog één blog over de eerste skiles van Max’ broertje Valentijn, en dan maar weer snel over naar onbelangrijker zaken! dicktipt: St Vigilio / Fanes It.

Follow