Is het niet geweldig!? Ene meneer Dalton M. Ghetti, geboren in Brazilie, heeft vast en zeker een ijzeren geduld. Al jaren maakt hij ware kunstwerkjes van stompjes potlood. Met een minimum aan gereedschap prutst, vijlt en slijpt hij de mooiste vormpjes uit de stift. Het ontspant hem, zegt hij. Kunt u zich voorstellen hoeveel puntjes grafiet afbraken nog voordat hij halverwege zijn creatie was? Puntenslijper pakken en gewoon, geduldig opnieuw beginnen. Zo maakte hij het hele alphabet maar ook de prachtigste miniatuurtjes. Natuurlijk ben ik jaloers op de creatieve geest en het vakmanschap. Maar wat me het meest verbaast is de vastberadenheid, de onverstoorbaarheid die nodig moet zijn om zo’n Kunstje keer op keer tot een mooi einde te brengen. Dicipline wellicht? Gedrevenheid? Het lijkt me heerlijk om zoiets fragiels te kunnen maken. Iedere keer als ik zoiets meld vanuit mijn luie stoel zegt er wel iemand: Nou, wat let je, begin er eens aan! Daarvoor ontbeer ik slechts vier van de vijf noodzakelijke eigenschappen. Inderdaad: gedrevenheid en dicipline, onverstoorbaarheid en vastberadenheid. Ik geloof niet dat meneer Ghetti ooit zijn bescheidenheid losliet om levensgrote bronzen beelden te maken of onvergankelijke gebouwen als Gaudi. Ik stel me voor dat hij honderdprocent tevreden en gelukkig is met zijn prachtige, kwetsbare, minuscule Kunststukjes. Inmiddels is hij er wel mooi wereldberoemd mee geworden. Tentoonstellingen over de hele wereld. Posters en anzichtkaarten zijn de enige mogelijkheid om zijn werk aan de man te brengen. Bovenaan mijn nieuwe blog (deze dus!) heeft mijn kop plaats gemaakt voor Ghetti’s alphabet. Kijkt u vooral eerst even op www.daltonmghetti.com Dat verhuizen is ook een tijdrovend karwei, maar één goede eigenschap heb ik: Geduld.

dicktipt: begin met een wortel.

Follow