Mijn (schuine) achterbuurman Sven heeft een ambitieus plan opgevat. Zijn zaken gaan goed en hij liet zijn oog vallen op de lege Schoenenreus, iets verderop aan de (mijn) Stationsstraat. Een enorm winkelpand met een afzichtelijke pui,  aan de achterzijde grenzend aan zijn tuin. Hij kwam wat berg- en hobbyruimte tekort en gaat de achterkant van het enorme pand dus lekker zelf gebruiken. Na een ingrijpende verbouwing, de voorste twintig meter wordt volledig gesloopt, zijn er twee winkelunits te huur en een aantal appartementen op de etage. De schetsen zien er veelbelovend uit. Ik mocht ze zojuist even bekijken en weet u wat ik nu zo leuk vind? Op de gevelimpressie prijkt de naam “Semper Paratus”. Slechts een enkeling van de aanwezigen begreep de herkomst van deze naam, maar zoals u weet ben ik van vroeger. Vroeger stond op deze plek de goedlopende drogisterij van Herman Muller. Inderdaad stond de ijverige winkelier altijd voor je klaar, zoals de meeste winkeliers in die tijd. Na sluitingstijd kon je gerust achterom voor je flesje Boldoot, je wasmiddel, wat Aspirine of het pakje van drie. Herman Muller stond altijd paraat, op onderstaande foto ook, zij het een beetje achteraan.  Ik ken wat prachtige verhalen waarvan niemand natuurlijk nog weet of ze waar gebeurd zijn, maar daarvan worden die anekdotes niet minder leuk. Herman Muller was haast vanzelfsprekend ook bestuurder van de winkeliersvereniging. Op de foto het voltallige bestuur omstreeks 1965 ofzo, ongetwijfeld op een jubileumfeest. Herman achter de microfoon, Dijkhuizen op de weegschaal, mijn goede vader op z’n knieën het gewicht aflezend en Ab Bouwhuis als controleur. Wellicht was er een horloge te winnen als je het totaalgewicht van het bestuur juist raadde. Een briljante vondst om aan te geven dat het een bestuur was dat gewicht in de schaal legde. Van dat gewichtige bestuur is helaas niemand meer in leven, maar de naam Semper Paratus is een mooie verwijzing naar goede oude tijden. dicktipt: klik op de foto voor een grotere.

Follow