In een gezin van vijf broers en één zus is er van iedereen wel een standaard anekdote. Van broer Henk (1943) werd keer op keer verteld dat hij als jongetje de enige van ons was met belangstelling voor techniek. Als tienjarige had hij ooit eens trots een radio gemaakt van een schoenendoos. Veel meer dan een snoer, een stekker en wat lampen zal het niet geweest zijn. Zijn gevleugelde woorden toen hij een eerste, stevige schok kreeg waren: “Het begint al aardig stromig te worden!” Of hij vóór die schok ook al moeite had met de letter R weet ik niet, maar als deze zin tot vervelends toe werd herhaald, moest je die R van “stromig” wat onhandig uitspreken, anders was het niet leuk.

Henk is haast vanzelfsprekend later naar de HTS gegaan. Volgens mij was hij de enige die wel eens aan een brommer sleutelde en ook de enige die zijn gereedschap keurig, ordentelijk aan de muur had hangen. Alles op een vaste plaats. Hij is de enige die al op jonge leeftijd kon omgaan met een z.g. spanningzoeker, terwijl hij verder nauwelijks op zoek was naar spanning. Henk was verreweg de braafste en dat is hij nog steeds. Geen spectaculaire buitenlandse avonturen, nooit betrapt op het stelen van een reep chocola, geen faillissementen en ik steek mijn hand ervoor in het vuur dat de gedachte aan vreemdgaan nooit bij hem is opgekomen. Rookt niet, drinkt matig, werkt hard en heeft zijn ouders of echtgenoot nog nooit ongerust gemaakt. Ook de enige die het ooit tot ouderling heeft geschopt. Een trouwe, brave Hendrik.

U heeft al uitgerekend dat Henk nu bijna vierenzeventig is en uitgerekend hij kreeg een paar weken geleden wat last van zijn maag. Weinig eetlust en merkte aan zijn broekriem dat hij wat was afgevallen. Een kilo of acht. Genoeg redenen om even naar de huisarts te gaan, die hem vervolgens doorstuurde naar het ziekenhuis. De artsen lieten hem niet lang in spanning: het was goed mis, met uitzaaiingen op plaatsen waar je ze beslist niet wilt hebben. Ga je zaakjes maar regelen, want we weten niet of je nog erg veel tijd zult hebben. Dat zijn ze dus nu aan het doen, met het hele gezin. Opnieuw geen spanning als: “Zal de behandeling aanslaan?” Niet eens een behandeling, alleen morfine, veel morfine. Nooit geblowt en nu vol aan de morfine. Hij slaapt er goed op.

Henk zal dus als eerste van de kinderen voor zijn beurt gaan. Hij lijkt het zelf niet eens spannend te vinden. 23 september is Henk jarig. Hij zal vierenzeventig jaar worden. Voor ons is het spannend of hij dat gaat halen, mijn allerbeste, brave broer.  dicktipt: geniet iedere dag

Bewaren

Bewaren

Follow