Gisteren aarzelde ik. De mooie panoramische ansichtkaart was klaar. Er stond een aardig rijmpje achterop, maar ik heb hem uiteindelijk niet verstuurd. Een gezonde dosis zelfkritiek. Misschien komt er een beter moment om hem te sturen. Vandaag vond mijn zieke vriend deze in de bus. Hij weet waar het over gaat. Tijdens een mooie duik in Turkije was ik zijn buddy. Aan het eind van de duik vond hij dat ik veel te weinig achterom had gekeken om te checken of alles goed ging. Een slechte buddy dus! Als smoes maakte ik hem wijs dat mijn duikbril zijspiegels had, waardoor ik achteruit kon kijken. Er zat inderdaad een soort knik in het glas, maar hij was nauwelijks overtuigd. Slimme vriend.
Voor (dive)buddy heb je mij afgekeurd
ik laat iedereen verdrinken,
maar laat ons hierop klinken:
je hebt niet lang gezeurd.
Weet dat ik nu beter op je let,
dus geen reden om te treuren,
er kan jou niks gebeuren,
de achteruitkijkbril weer opgezet.
Follow
Ha Dick,
Dinsdag jl. spraken wij elkaar. Jij had het toen over “die waardeloze rijmpjes voor een vriend.” Het zijn er inmiddels zeven geworden. Hoewel tegen beter weten in zeg ik laat het er vrij naar W.F. Hermans ’talloos veel miljoenen’ worden. Je vriend verdient. Wees niet zo bescheiden. De VSB poëzieprijs win je er niet mee dat is waar maar je toont hier een ware vriend te zijn en dat is veel meer waard. Zeker als iemand zo jong wordt getroffen en weet dat het leven ophoudt. Jaren geleden schreef jij over de toe erg jong overleden tennismaat Dick vd Brink “Zo jong, zo hard.” Deze vriend is weliswaar ouder maar ook hier geldt “Zo jong, zo hard.” Houd vol! Jullie beiden verdienen dit.
Hartelijke groet,
geert
PS En plein public zeg ik en ik weet dat je dit niet prettig maar toch “ook in voor mij moeilijke tijden toonden Sonja en jij zich ware vrienden. Dank. Duizend maal dank.
Overdreven Geert, maar inderdaad: Wij zijn blij dat het goed met jou gaat! (En, eerlijk is eerlijk: die volleys van Dirk waren ook vaak zo hard!,-)