Redicktioneel®
Te lang.
Alhoewel ik graag en vaak op vakantie ga, moet ik u toch bekennen dat acht weken cov vakantie mij veel te lang duurt. Gelukkig heeft niemand mij gezien, maar ik stond werkelijk een week te vroeg op maandagavond bij een compleet verlaten schoolgebouw. Gewoontegetrouw op zondagmiddag even alle muziek doorgenomen en op maandagavond snel gegeten om op tijd te zijn voor het kamerkoor. Een zware tas met drie partituren en de hele tweedehands cd-winkel achterin de auto.
Mijn Sonja lachte mij hartstochtelijk uit toen ik een half uur later weer met het hele vrachtje thuiskwam.
Geen wonder dat er zoveel koorprojecten zijn in de zomerperiode. Je kunt iedere week wel een koorreisje maken naar Weimar of Praag of ergens in de Ardennen een weekend aan je zangtechniek werken. Ook Jurriaan heeft af en toe een openlucht koorproject voor onrustige mannen. Misschien moet ik augustus volgend jaar maar ergens op een of andere regenachtige camping het Requiem van Mozart gaan zingen. Dit zomerreces duurde me écht te lang!
Door twee maanden je vaste, vertrouwde ritme te missen gaat opeens niets meer vanzelf. De anders zo geconcentreerde Birgit vergeet plotseling koekjes in te kopen. Iets wat haar normaal gesproken nooit zal overkomen. Ook het aangeboren ritmegevoel van Jurriaan raakt in de war, waardoor de pauze ruim een kwartier later begint. Achteraf gezien had Birgit dus best wat spritsen bij de benzinepomp kunnen inslaan!
Misschien is mijn gretigheid om weer te gaan repeteren wel veroorzaakt op de laatste repetitie vóór de zomerstop. Alhoewel zingen naast Ab tussen bassen en tenoren beslist geen straf is, blijft “gemengd” musiceren toch iedere keer weer een feestje.
Wanneer we zo af en toe om de zelfstandigheid te bevorderen door Jurriaan van onze vertrouwde, veilige plek worden verjaagd en ons onwennig tussen andere stemmen, (vaak zelfs van het andere geslacht!) terugvinden, geniet ik werkelijk optimaal. Gewoonlijk ben ik al een uitslover, maar op die momenten doe ik pas écht mijn best. Nogmaals, niets ten nadele van Ab, maar zo’n glasheldere sopraan rechts- en een warme, subtiele alt links naast me voert mij naar huiveringwekkende hoogten.
Onmiddellijk verandert mijn hinderlijk bombastisch “bassen” naar mijn beleving bijna in zingen, en op sommige momenten zelfs in muziek! Ik zing op de toppen van mijn kwetsbare kunnen om het moment vooral niet te overstemmen en raak licht geroerd door het laatste kippenvelkoraal.
Op dát moment wist ik al dat de vakantie veel te lang zou gaan duren…
dick leene, september2006
Follow
