Dit was niet mijn week. Stel je eens voor: Het enorme pand in Harderwijk staat al zéker vijf jaar te koop. Twee weken geleden kom ik iemand tegen die een mooie ruimte zoekt. We maken een afspraak met de verkopend makelaar en regelen een bezichtiging. Hij zegt: We zijn al erg lang met een partij in onderhandeling, maar ben niet gebonden. Tien dagen later doen we de bieding zonder voorbehoud. Wat zegt de makelaar gisteren? Sorry, ik zit in de afrondende fase; de contracten zijn klaar. We zijn dus gewoon gebruikt om de druk wat op te voeren. Zucht..

Het hoogtepunt deze week was het dessert van Roberto. Hij was jarig. De zes gangen daarvóór zal ik u besparen, want het toetje stal de show. Vers fruit in een enorme koperen pan met geurige, koude thee met honing en gemberwortel. De reusachtige, opschepperige opschepzeef maakte het plaatje compleet. Zelfs de thee was lekker!

Zo’n kokende gastheer inspireert me om óók weer eens mijn best te doen. Mijn lamsrackje scoorde een dag later ook een ruime voldoende van Sonja. Anderhalf uur in de marinade met honing (natuurlijk), thijm, knoflook en zelfgemaakt poeder van gedroogd eekhoorntjesbrood. Even aanbraden en daarna twintig minuten in de oven. Rose peper voor de kleur. Ik moet nog zien dat die klote makelaar me dat nadoet… (exusez le mot.)  dicktipt: nooit van de kook raken.

Follow