De vriendelijke man met het Friese accent was een ervaren handelaar, dus hij bood niet via Marktplaats, maar hij belde. Bieden op Marktplaats drijft de prijs alleen maar op, zei hij. We werden het snel eens en ik beloofde de handel op te sturen. De volgende dag bleek het spul niet zo eenvoudig in een doos te stoppen en € 15,- porto daar bovenop bracht mij tot het compromisvoorstel om ergens halverwege tussen Leeuwarden en Ermelo af te spreken. Opnieuw bleek het een slimme koopman. Hij liet mij naar Emmeloord rijden, wat volgens mij behoorlijk over de helft was. Ik stuurde de grote lege parkeerplaats bij Van de Valk op en wilde naar binnen lopen voor een espresso. Het was negen uur s’morgens en alhoewel de hele parkeerplaats leeg was, zette hij zijn auto vlak naast de mijne. Ik herkende de stem. Het spul ging van de ene kofferbak in de andere en de Euro’s vice versa. Het was me eigenlijk te vroeg voor een goed gesprek, maar ik kon het niet laten om er bij de koffie zo’n gemakkelijke, vrijblijvende openingsvraag uit te gooien. “Waar ben je geboren?” vroeg ik. Dat geklets over het weer heeft mij nooit erg geboeid. De man keek me aan, roerde in zijn koffie en klom op zijn praatstoel. Helaas voor u, heb ik mij de zelfdiscipline opgelegd om verhalen op dit feelgoodblogje niet langer te maken dan 400 woorden, dus u krijgt een samenvatting. “Ik ben hier vlak in de buurt geboren op een Skûtsje. Mijn vader was turfschipper.” Er volgde een prachtig authentiek verhaal over de teloorgang van de turfhandel, waarna vrachten met stenen volgden, waarmee hij zijn rug had verpest. Daarna volgden jaren van hard werken voor weinig in lompen en metalen. Alles vanaf het schip. Toen hij twaalf werd hoefde hij niet meer verplicht naar school, dus werd hij met een karretje achter zijn fiets de polder ingestuurd om vodden op te halen. U begrijpt het al: de man heeft zo zijn eerste fortuin gemaakt. Zijn gezicht betrok toen hij vertelde vrouw, zaak en kinderen te hebben verloren aan een rare fanatieke poldersekte, maar fleurde weer op toen hij toe kwam aan de kennismaking met het lieve weduwvrouwtje. De vodden hadden plaatsgemaakt voor lege olievaten en tijdens het gesprek bleven de telefoontjes met handel gewoon binnenkomen. Handel is mooi, omdat je mensen tegenkomt met verhalen. Die paar tientjes winst zijn de bonus. dicktipt: stel gerust eens een rare vraag.
Je zou er een boek over kunnen schrijven.
De titel: “Verhalenplaats” heb je al.
Vriendelijke groet,
Ik ken dat! Oude zooi en mooie ontmoetingen…..heerlijk! Ach en die paar tientjes daar gaat het toch ook niet om! 😉