In het verhaal “opperman” meldde ik u dat Jan Franken nogal eenzaam overleed en nog eenzamer werd gecremeerd. Het was even een gevecht met de crematiebestellers, maar na zes maanden konden wij zijn overblijfselen in een kartonnen koker meenemen naar Ermelo. Zijn naam en de datum van de crematie, een week na overlijden, staan op de deksel vermeld. De sterrenhemel op de achtergrond is in werkelijkheid zijn as op het mos van het uitstrooiveldje aan de Varenlaan.

Vorige week dronk ik een goed glas met een gezellige gezagvoerder. Hij vertelde na zijn pensionering een aantal vrijwillige vluchten te hebben gemaakt ter verstrooiing van overblijfselen van overledenen die de vurige wens hadden boven zee te worden uitgestrooid. Dat gebeurde uiterst plechtig, maar er ging wel eens iets mis. Het waren soms turbulente uitvaarten. In “we zijn er uit” gaf ik mijn laatste wil alvast aan u prijs. Plechtige pindakaas, maar geen haast.

We waren vanmorgen met vijf personen. De vriend, de bewindvoerder, twee buurvrouwen en ik. Omdat er wat weinig muziek zat in zijn leven had ik voorgesteld hem uit te strooien rond de muziektent in plaats van op de vredige Varenhof. Een royale meerderheid koos voor de officiële, door de Gemeente aangewezen plek. Zo gezegd zo gedaan, maar niet voordat ik een representatief gedeelte van de as in een kleine zwarte container mocht overgieten. Aan de koffietafel na afloop, stond de zwarte container midden op tafel. We wisselden nog wat hoogte- en dieptepunten van Jan uit om vervolgens in nóg kleinere kring het laatste restje van Jans’ resten uit te strooien bij de Muziektent. Zonder muziek. Free Mandela en ook Jan Franken is vrij.

Follow