Deze week was niet helemaal míjn week. Zoals het eerlijk gezegd ook niet helemaal mijn jaar is. Tweeduizend-acht was mijn jaar en dat is alweer een hele tijd geleden. Deze week werd verpest door een oude, gierige chagrijn die mij al twee jaar probeerde te doen geloven dat hij een frivole, royale en betrouwbare man is. Mijn gelukkig niet al te hoge verwachtingen werden in een akelig kwartiertje met de grond gelijk gemaakt. Iedere keer weer ontluisterend om “de ware aard” te zien opduiken zodra je ook maar in de buurt van hun geldbuideltje dreigt te komen. Het positieve is dat ik weer wat wijzer ben geworden; het nare: dat ik daar altijd twee jaar over doe. Een rare eigenschap is dat ik dan vaak een vervelende straf voor mijzelf bedenk. Bij het vorige confliktje bedankte ik resoluut voor de gezelligste Herenclub van de Veluwe en afgelopen donderdag, twee uur na dat akelige kwartiertje, besloot ik te stoppen met zingen. Een passende straf voor zo’n hardnekkig gebrek aan mensenkennis. ’s Avonds direct na de theepauze van het beste (klein)koor van Gelderland heb ik met mijn arm om de dappere dirigent afscheid genomen. In een ultra korte, maar mega emotionele toespraak heb ik als reden aangegeven dat vijf van de tien in te studeren stukken voor het e.v. concert mij niet kunnen be-koren. Koren doen dat soms, om te bewijzen dat ze de beste zijn. Lelijke stukken op het repertoire zetten. Bij een vorig koor ging ik er al eens een jaartje tussenuit toen werk van ene B.Britten op het programma kwam. Nu doen Howells en Vic Nees mij de droeve das om. Ik pruim ze niet. In de regel moet een componist al minstens een eeuw hemelen wil ik hem kunnen waarderen. Liever nog wat langer eigenlijk. Als alles in het leven “toppie” gaat kan ik zo’n dissonantenkoning wel uitzitten, maar zodra mijn humeur wat naar beneden wordt bijgesteld wil ik die treurigheid niet zingen. Niet dat Bach zo’n lachebekje was, maar ik word er altijd blij van. Wellicht als mijn plaatsje nog vrij is in november dat ik de rood-witte jurk weer aantrek voor de ChrismasCarols, maar Howells en Vic…..? Nees!
Meer nog dan wanneer ik meezing hoop ik dat u in het najaar het concert zult gaan beluisteren. Ik spreek u dan na afloop. dicktipt: een nieuwe week met nieuwe kansen!
* in tegenstelling tot wat bovenstaande afbeelding doet vermoeden, beperk ik mij ook in een mindere week slechts tot een enkel biertje. Het helpt écht mensen!
Follow
Indertijd heb ik op mijn eindexamen orgel een atonaal stuk van mijn leraar gespeeld.
Vele jaren later (hij was toen al heel oud) heb ik hem bezocht en heb ik hem de vraag gesteld: Cor, die reeksontwikkelingen indertijd, vond je dat nou echt mooi?
Zijn antwoord: Welnee, maar ik wilde met m’n tijd meegaan, jij toch ook?
Cultureel snobisme is niet uitsluitend van deze tijd.
Zouden meer van die ‘dissonantenkoningen’ er zo over denken? Misschien kunnen ze nog wat van die werken uitgummen.
Je moet niet alles wat je niet bevalt willen uitvlakken.
Ik heb een tijd lang geen orgel gespeeld, ik zat compleet vast, ik heb toen de “six etudes van Jeanne Demessieux” teruggestudeerd, zo ongeveer het moeilijkste wat er voor orgel geschreven is maar mooi……nou nee.
Het is wel zo dat als je deze zaken beheerst al het andere qua moeilijkheid eenvoudig peanuts is en dat geldt ook een beetje voor die reeksontwikkelingen.
ter illustratie:
http://www.youtube.com/watch?v=1hh39emF4Yk
en:
jammer van zo’n mooi instrument……
Dick,
Ik begrijp goed wat je bedoelt !
Het is een lastige tijd voor je en het lijkt of alles tegen zit ( en dat is eigenlijk ook zo…) je reactie is begrijpelijk.
Ik hoop zo dat het je gauw weer wat beter gaat in alles !!En bedenk : “niet elke oester heeft een parel….”