De vrouw van de ogenschijnlijk zachtaardige zestiger nodigde ons uit voor een barbeque. De andere gasten op de lage loungebank schonken zich nog eens bij. Er stond vooral vis op het menu en toen de gastheer de zalmspiesjes uit de verpakking haalde kwam er een doos met prachtige, grote garnalen tevoorschijn. “Lekker” riep ik enthousiast, maar ze werden teruggezet in de koelkast. “Die zijn voor de vissen!” zei de man. Hij bleek op zijn kantoor levensgrote pyranhas te houden en ik mocht ze even bewonderen. Ik telde acht exemplaren van ongeveer vijftien centimeter. Voorspelbaar als ik ben vroeg ik wat er zou gebeuren als we een grote kikker in het water zouden gooien. Om het water helder te houden verzekerde hij mij uitsluitend garnalen te voeren.

Terug in de tuin smaakte de zalm voortreffelijk en volgde er nog een gangetje vis. In het geanimeerde gesprek werd de vraag gesteld hoe trouw we zouden zijn als er € 10.000,- werd geboden voor wat intieme uurtjes. Het bedrag bleek te laag, maar voor een miljoen zag de gastvrouw wel mogelijkheden. Ze kreeg bijval aangezien het slechts een imaginair overspel betrof. Haar man werd echter opvallend stil en staarde beledigd naar de lege borden. Na nog een enkel glas namen we afscheid. Die nacht droomde ik onrustig over de mooie gastvrouw dame en acht hongerige pyranhas.

.

Follow