Misschien is het beter dat de échte vegetariërs onder mijn lezers even afhaken nu, want vandaag gaat het over vleesch. Dickblogt doet nauwelijks aan principes, dus eet dickblogt best graag een stukje vleesch. Hoeft niet alle dagen; “Het kan wel op al is het lekker” sprak zijn moeder zaliger al. Op varkensvleesch zijn wij al wat genuanceerder geworden inmiddels. Wij laten dat in principe best graag aan het varken zitten, alhoewel een enkel buikspekje in de zomermaanden nog wel eens op onze bbq kan belanden. Wij proberen de herkomst dan wel enigszins te achterhalen alhoewel de marinade van Sonja je zou doen geloven dat ieder varken uit Voorthuizen rechtstreeks afkomstig is uit de bossen van Lombok. Best lekker dus. De vraag die de laatste dagen bij mij opkomt is: Hoe zou de gemiddelde paardenbiefstuk reageren op de marinade van Sonja? Ik houd net als u vermoedelijk meer van paarden dan van varkens en runderen, maar maakt dat groot verschil voor de smaak? Gaat het hier over ethiek wellicht, want daar heb ik zéker geen verstand van. Ik herinner mij dat Dirkje zaliger nog wel eens paardenrookvleesch op tafel zette. Liefst van paardenslager Bloksma. Zo heette het ook gewoon: Paardenrookvleesch. De margarine heette bij ons ook gewoon margarine. Ook toen had ik een zwak voor paarden en was behoorlijk jaloers op vriendje Cees die een heuse pony had met de prachtige naam Rosa. Zijn vader was slager, net als Cees later, maar dat is puur toeval! Waar wij wel behoorlijk principieel in zijn: frikandellen en pizza’s. Eerstgenoemd vleeschproduct komt er bij ons überhaupt niet in, en de pizza komt vers van een Italiaan of Turk, óf Sonja zet hem zelf in elkaar, waarbij zij uitgaat van verse tomaten, pizzadeeg, knoflook en kaas. Daar komt geen vleesch aan te pas, laat staan paardenvleesch. Tóch hecht ik eraan om vanaf deze plaats aan u te bekennen dat ik geen bezwaar zou hebben tegen een eerlijke kogelronde paardenbiefstuk, mits niet te rosé (Rosa) gebraden en van buiten mooi bruin. Liever nog zwart. Ook deze voorkeur heb ik te danken aan mijn lieve moeder zaliger die regelmatig het vleesch enigszins liet aanbranden zoals geen enkele topkok dat heden ten dage nog kan. Maar nu komt de grote verassing! Ik zou er ook niet veel moeite mee hebben om, net als mijn oude vader op hoge leeftijd deed, vegetariër te worden. (Sonja spreekt dit overigens behoorlijk tegen!) Het zal vooral te maken hebben met het gebrek aan principes. Vanzelfsprekend zou ook ik het op prijs stellen als fabrikanten op hun etiket vermelden van welke dieren het door hun verwerkte vleesch afkomstig is en of het dier, voor zover het gelovig was, halal geschlacht werd. Ik zou dat op prijs stellen, al zullen dergelijke producten vermoedelijk nooit in onze keuken terechtkomen. Geen kant-en-klare lasagna, pizza, vleesch-salade of -kroketten. Niet omdat er mogelijk paardenvleesch in verwerkt is, maar omdat ze ronduit smerig zijn. En zout. En ongezond. dicktipt: Het meest veelzijdige stukje vleesch. (wel plofvrij dan.)

Follow