Soms kan je niet weigeren, dus speelde ik afgelopen zaterdag voor Poppendokter, tijdens de Open-Huis-dag van ziekenhuis St Jansdal. Bij binnenkomst op de afdeling Urologie werd ik in een witte jas geholpen en werd er een stethoscoop om mijn nek gehangen. Het geheeld werd gecompleteerd met twee balpennen in de borstzak en een groene, o zo hygiënische muts op mijn hoofd. De normaal gesproken streng verboden persoonlijke sieraden mocht ik om houden; toch een beetje voor spek en bonen dus..

Behalve dat ik tussen 10.00 – 15.00 uur ongeveer honderdvijftig kinderen “op spreekuur” gehad zal hebben, met tenminste het dubbele aantal poppen en knuffels, wil ik een enkel consult met u delen… Het ene poppenmoedertje is schuchter, een andere vrijmoedig. Deze, met lang krullend, lichtbruin haar en een brilletje, zat er tussenin. “Hoe heet je pop en wat scheelt er aan?” Het bleef even stil en de vriendelijke jonge moeder, met hetzelfde haar, greep behulpzaam in. Ze zei: “Geef je pop aan de dokter en vertel maar hoe ze heet.” Door haar onvervalst mooie accent kon ik haar onmiddellijk thuisbrengen, maar zei niets. De pop heette Saartje en had behalve een gebroken been ook hoofdpijn. Ik wendde mij tot mijn vrolijke assistente en vroeg haar het volgende te noteren: “Saartje, geboren op Urk, gebroken been en hoofdpijn.” Nadat de patiënt tot ieders tevredenheid was verbonden en verlost van de ergste pijn, namen we afscheid. Halverwege de deur draaide de moeder zich om: “Maar hoe wist u dat de pop op Urk was geboren?” vroeg de moeder. “Ervaring mevrouw”, antwoordde ik, gevolgd door een overtuigend:  “Volgende patiënt!” dicktipt: niet te snel weigeren.

Follow