*foto: ANP

Deze dagen wordt er in de politieke arena gesproken en onderhandeld over nieuwe wetsvoorstellen inzake euthanasie. Stervensbegeleiding is een onderwerp waar ik een enkele keer over nadenk. Dat zegt wel iets, want heel veel nadenken doe ik niet. Dat schiet niet op immers. De grote meerderheid in Nederland is het uiteinde-lijk (prachtig woord in deze) wel eens geworden over gevallen waar sprake is van ondraaglijk lijden. Daarover zijn we het in grote lijnen eens, net als over abortus na verkrachting. Over beide vraagstukken ga ik niet luchtig zitten doen. Als je ermee te maken krijgt; als het populair gezegd wat dichterbij komt, kan je er flink mee zitten tobben.

De discussie gaat nu over de vraag of het toegestaan (lees niet strafbaar) kan worden in gevallen waarbij sprake is van een “voltooid leven”. Wanneer iemand gewoon helemaal klaar is met dit leven. Als ik hun diverse motivaties lees, kan ik er in veel gevallen goed inkomen. Een flink aantal vraagt niet om hulp of toestemming; zij halen gewoon hun laatste trein. (Deze week koos weer “een persoon” voor deze akelige oplossing* op de lijn Amersfoort-Zwolle, ter hoogte van Ermelo.) Deze discussie gaat vooral over mensen die hun einde graag wat chiquer  tegemoet treden, met wat minder traumatische overlast voor derden. Die overlast leggen wij de laatste jaren neer bij z.g. SCEN-artsen. Deze artsen kijken mee en beoordelen mee, of hulp bij zelfdoding (ethisch en wettelijk) verantwoord is.

De huisarts die ooit mijn beide zonen haalde werd na zijn vroege pensionering SCEN-arts. Best moedig in die jaren, zeker in een omgeving als Ermelo. Ik herinner me zijn uitspraak: “Voor een bevalling mag je mij altijd wakker maken.” Voor (controle op) hulp bij levensbeëindiging zal hij mogelijk minder enthousiast geweest zijn, maar hij heeft dat tien jaar lang met volle overgave gedaan. Binnenkort stopt hij ook hiermee, dan heeft hij “alle fasen des levens” meer dan voldoende meegeleefd. Ik ben wel benieuwd wat hij vindt van het nieuwe voorstel dat de behoorlijk strakke regelgeving weer iets zou versoepelen. Mijn eigen leven is behoorlijk over de helft, maar nog lang niet voltooid naar mijn smaak. Toch hoop ik op versoepeling, want dat reizen per trein heeft mij nooit aangesproken. dicktipt: zelfbeschikking* als het ff kan.

*lees ook: dood spoor en afscheid met gebak

Follow