redicktioneel:
goede voornemens
“Zangers hebben de neiging om harder te zingen naarmate ze menen hun noten te kennen”, zei Jurriaan op een van de (kamerkoor)repetities.
Daarin herken ik mijzelf uitstekend! Je kunt er pijnlijk mee door de mand vallen als je overmoedig dacht de maten even niet mee te hoeven tellen en daardoor iets te vroeg en iets te hard inzet. Gelukkig zit op elk koor, in iedere stemgroep wel een dominant standje, dat je daar welwillend op wijst. Het liefst door licht beschuldigend om te kijken. Goed bedoeld en soms ook wel nuttig bij repetities. Het gevaar is echter volop aanwezig, dat dit omkijken zo’n gewoonte wordt, dat men het bij vermeende missers tijdens een concert ook niet laten kan. Dat valt in de meeste gevallen meer op dan de misser.
Vorige maand heb ik voor de vierde keer op rij hartstochtelijk en vermoedelijk weer veel te hard de Messiah gezongen in de Royal Alberhall in Londen. Geen repetitie, niet inzingen maar met zo’n vierduizend zangers “from scratch” inzetten na de ouverture. Ieder jaar weer een feest!
Het zal niet foutloos geweest zijn en zeker te hard, maar ik heb niemand om zien kijken, daarvoor zijn die Engelsen te stijf of te beleefd.
Een ding is duidelijk; ik voel me aangesproken. Een remedie zou kunnen zijn om minder te oefenen. Daardoor ga je een stuk voorzichtiger zingen. Iets later inzetten dan de zangers naast je is ook veilig. Als je vervolgens elke keer dat er toch iets misgaat zelf beschuldigend achterom kijkt, kan je niets gebeuren. Succes verzekerd! Toch zal dat wel niet de bedoeling zijn. Voor dit nieuwe jaar heb ik mijzelf twee goede voornemens opgelegd. Het eerste is: zachter zingen. Ik compenseer dat gemis ruimschoots in Londen en op 12 februari weer uit volle borst bij de Scratchmuziekdagen in Leiden. Het tweede voornemen is een hele lange neus te trekken als er toch nog iemand achterom mocht kijken.
Het goede voornemen van de redactie is het opkrikken van Continuo qua inhoud en uiterlijk. Mede dankzij een advertentie van de best geklede bas in het koor zijn we hiermee goed op weg. “Die broek past ons allemaal!”
Tenslotte vraag ik uw speciale aandacht voor de tweede “even solo”, met dit keer als solist de heer Helderman. Alsof dat nog niet genoeg is: alweer een nieuwe interactieve rubriek. De riemer&walinga muziekprijsvraag. Een goede oplossing wordt beloond met een cd-bon. Het juiste antwoord én de winnaar staan vermeld in de volgende Continuo, tegelijk met een nieuwe vraag. Afhankelijk van het aantal goede inzendingen past de kundige jury (Jurriaan dus) de moeilijkheidsgraad aan.
Over de uitslag kan naar hartelust gecorrespondeerd worden. Wij zien uw kopij graag tegemoet!
dick leene. continuo, januari 2004
Follow
