Zaterdag kreeg ik op de stoep voor mijn deur een gratis extradikke Telegraaf in mijn handen gedrukt en gratis is niet duur, dacht ik. De voorpagina heb ik gelezen en Sonja pikte de bijlage “Vrouw” er tussenuit. Ze vindt de column van Daphne Dekkers vaak lollig, maar nu wees ze mij op bovenstaand verhaaltje met de titel “dubbel werk”. Men stelt dat vrouwen drie uren per week spenderen aan het opnieuw doen van huishoudelijke klusjes die door hun partners werden gedaan, maar ondeugdelijk. Ik voel mij aangesproken. Zowel bij het vullen van de vaatwasser als bij het afnemen van ons RVS-aanrechtblad voel ik haar kritische blikken al mijn bewegingen volgen, ook al volgt ze schijnbaar geboeid AustralianJuniorMasterChef . Vaak corrigeert ze al onmiddelijk vanaf de eettafel. : “Als je die schaal nu eens bovenin zet misschien?” of “Nee, niet met die gele doek, maar met die blauwe natuurlijk!” Ik volg vanzelfsprekend zoveel mogelijk deze waardevolle aanwijzingen op, maar kan niet verhinderen dat ze het een half uurtje later tóch licht geërgerd overdoet. In bovenstaand artikel worden voorts het verkeerd vouwen van wasgoed, het slecht opmaken van het bed en niet opruimen wat wij gebruiken genoemd. Persoonlijk voeg ik daar graag aan toe dat het schaartje waarmee kruiden geknipt worden nimmer gebruikt mag worden voor het afknippen van uitgebloeide bloemen, verpakkingen of nagels. In de messenla liggen tenminste vier messen waar ik onder geen beding aan mag komen en de strijkplank dient altijd met de punt naar beneden te worden teruggezet zodat er iets aan kan hangen. Koken kan ik volstrekt niet, maar dat had ik u al verteld. Het enige waar ik geen klachten over krijg is het wegbrengen van de vuilniszak. Zo voel ik me dan ook regelmatig. Het artikel in Vrouw sluit af met: “En tóch is 40% blij dat hij een handje helpt in de huishouding.” Veertig procent van Sonja is dus blij. dicktipt: vergeet het chroom van de badkamer niet!

Follow