Vorige week was het lekker druk in de wachtruimte van ons stationnnetje. Wat vertraging  doet wonderen. Er stonden nog wat mensen op hun koffie te wachten en vervolgens was de blonde dame aan de beurt. Ze bestelde een cappuccino en de dame naast haar een koffie-verkeerd. Ik sloeg ze aan op de kassa, ze pinden en ik liep naar de espressomachine. Klop, klop, klop, een koffie en een espresso eronder en melk in het kannetje. Ssssssis, ik begon met de koffie-verkeerd. “Walst u niet?” vroeg de dame van de cappuccino positief kritisch. Nauwelijks geërgerd, slechts licht verbaasd antwoordde ik: “Voor de koffie-verkeerd niet, voor uw cappuccino wel mevrouw. Gewaarschuwd maakte ik haar cappuccino nóg mooier dan ik altijd al doe en zette ze naast elkaar op de bar. Ze was blij en zei: “Ik was bang dat u niet zou walsen.” Opgewekt zei ik terloops dat de muziek (Classic FM) volgens mij een vierkwartsmaat betrof, maar daar ging ze niet op in. Wel vertelde ze in het verleden ook in de horeca gewerkt te hebben en, als verwacht, achter het espressoapparaat. Ik nodigde haar uit te solliciteren als vrijwilliger, maar dat was niet de bedoeling zei ze. Ik wenste haar een goed reis.

Dit voorvalletje had niets om het lijf. Gewoon dagelijkse routine. Het kan nog veel leuker! Van een collega hoorde ik dat iemand “cafeïnevrije latte-macciatio, extra sterk, met sojamelk” besteld had. Kijk, dát zijn bestellingen waarover je even moet nadenken. (Walst wel lekker hoor, die sojamelk….)  dicktipt: Walsing Mathilde

Follow