Vorige week kwam de eerste waarschuwing. Het bericht van de dealer dat de winterbanden klaarliggen om gemonteerd te worden. Het is gedaan met de zomer. Het tweede signaal kwam er direct achteraan: het terras moest schoongespoten. Hoge druk erop, agapanthés en olijfboom onderdak en de kussens naar de garage. Na deze twee waarschuwingen kon de derde niet lang uitblijven en vandaag viel het bericht op de digitale mat. De vrienden willen op wintersport. Vorig jaar is het er niet van gekomen, dus nu moet en zal het doorgaan. Met tien “Heeren” naar een eenvoudige maar warme hut met haardvuur halverwege de berg. Jarmila rekent op ons en de kamers, nou ja kamers, zijn gereserveerd. Wat moet dat moet, dus zal ik eind januari weer drie á vier nachten een sobere kamer gaan delen met vriend Dick. Als het dan tóch moet, dan maar met Dick. Onberispelijke Dick. Op zo’n reisje vol ontberingen leef ik gerust vier dagen uit de koffer. Ik zie geen heil in uitpakken. Er zijn toch altijd teweinig hangertjes en meestal gaat de helft weer ongedragen mee naar huis. Onberispelijke Dick installeert zich daarentegen op uiterst georganiseerde wijze. Stapeltjes! Ook de toilettas wordt uitgepakt en de inhoud overzichtelijk in het veel te kleine badkamertje uitgestald. Hij neemt ook uitgebreid de tijd voor zijn ochtendrituelen terwijl ik me nog een paar keer omdraai. Tóch verschijn ik nooit meer dan drie minuten na hem aan het ontbijt. Hij is de ideale kamergenoot. Ook in de sneeuw kom ik nooit meer dan drie minuten achterop. De extra tijd die ik nodig heb om mijn snowboard onder te binden haal ik meestal wel weer in als de rest van de mannen staat te overleggen welke lift we gaan nemen. Ik ben een volger en vind het geweldig als anderen de route uitstippelen. Zelfs na drie dagen als we bijna weer naar huis gaan heb ik nog geen idee wat de kortste weg naar de Hútte is. Ik volg. Er zijn meer dan voldoende leiders in het groepje. Onberispelijke Dick gaat op zijn lange carvers voorop en ik kom er drie minuten later op mijn oude plank achteraan. Er tussenin een zootje ongeregeld waar ik geen kamer mee zou willen delen. Ongetwijfeld stuk voor stuk stinkende snurkers. Leuk voor op de piste en prima aan de bar, maar niet in mijn badkamer. Ik verheug me weer op vier dagen met onberispelijke Dick. Jij rijdt Dick!
2 thoughts on “winterklaar”
Comments are closed.
Heerlijk om te lezen dat je ook, net als ik, liever bij de followers hoort. Dat scheelt zoveel stress en uiteindelijk ga je toch om te relaxen! Ik heb het fenomeen “op de latten” nog nooit meegemaakt. Verwacht ook niet dat ik het wil… ;-))
Ook mijn ideale kamergenoot.
Mooi geschreven, Dick.