Gelukkig vraagt niemand mij ooit naar mijn favoriete tv programma. Er zijn belangrijker zaken in het leven namelijk, al schiet mij zo snel niets te binnen. De vier keer dat ik mij hier blootgaf over Boer Zoekt Vrouw schoten mijn kijkcijfers naar ongekende hoogten. Dat was mooi meegenomen, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Yvon haar greep op mij aan ’t verliezen is. Die buitenlandse boeren, noch de kandidaten kunnen mij boeien deze jaargang. De mooie locaties lijken op afstand wel aantrekkelijk, maar op de een of andere manier schept de afstand teveel afstand. Hoe verder het boerenspul weg ligt, hoe minder boeiend de boeren. Kon ik mij vorig jaar nog moeiteloos inleven in de emotionele keuzemomenten van Aad en Henrieke, lijkt het nu dat ze onderling hebben afgesproken dat de minst aantrekkelijke kandidaten moeten overblijven. Misschien ben ik te gehaast, maar ik heb nog geen romantisch moment tussen de koeien kunnen ontdekken. Afgezien van het hitsige trek- en duwwerk van Johan met zijn harige vrouwen is er geen vonkje te bespeuren in het hooi. Mijn conclusie is, dat die boeren niet voor niets zijn vertrokken uit Nederland. Dat was een goed besluit. Prima als de KRO alsnog wat incourante exportbruiden kan nasturen, maar een leuk programma zit daar helaas niet in. Sorry Yvon, ik geef het op. Hoe zou het toch met Jan en Martin zijn? dicktipt: Volgend jaar maar weer gewoon de polder in.

Follow